ကရင္ႏွင့္ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊

ကရင္ႏွင့္ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊
February 27, 2009 sawmanthein-->
CRPP ၏ (၅၃)ႏွစ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔အထိမ္းအမွတ္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ျပည္ေထာင္စုသေဘာတရားမ်ားစာအုပ္ ေကာက္ႏုတ္စာ။
ကရင္ႏွင့္ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္
လူမ်ိဳးအမည္
“ကရင္”ဟူေသာအမည္ကို ျမန္မာတုိ႔က တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ကိုòခံ၍ေခၚေသာအမည္ျဖစ္ေပသည္။ ေရွးအခါက ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေနထုိင္ခဲ့ ၾကေသာ- ပ်ဴ၊ ကမ္းယံ၊ သက္ဟူသည့္ လူမ်ိဳး သံုးမ်ိဳးအနက္ ကမ္းယံ ဟု ေခၚေသာလူမ်ိဳးအမည္မွ ကရင္ဟူေသာ အမည္သို႔ ေျပာင္းလဲေခၚဆုိလာေသာ အမည္ျဖစ္သည္ဟု ဆာအာသာဖယ္ယာ (Sir Arthur Phayre) က တင္ျပခဲ့သည္။
မြန္လူမ်ိဳးတို႔က တုိင္းရင္းသား ကရင္လူမ်ိဳးတို႔အား အရိရန္ (အေရာင္) ဟု ေခၚဆိုၾကသည္။ ရွမ္းလူမ်ိဳးတို႔ကမူ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားအား “ယန္” ဟု ေခၚဆိုၾကကာ၊ ပအို႔ဝ္(ေတာင္သူ)တို႔ကမူ “ေဂ်ာ့က္”ဟု ေခၚဆုိ ၾကသည္။ ျမန္မာကရင္- စေဝွာ္(စေကာ) ကရင္ တုိ႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို “ပြာကေညာ” ဟုေခၚဆိုၾကသည္။ “ပြာကေညာ”ဟူေသာ ေဝါဟာရမွာ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ “လူ”ဟူေသာအနက္ကိုေဆာင္သည္။ မြန္ကရင္-ရႈိ (ပုိး) ကရင္တို႔သည္မိမိကိုယ္ကို”ဖံႅဳ”ဟုေခၚၾကသည္။ “ဖႅဳ”ဟူေသာ ရိႈ(ပိုး) ကရင္ ေဝါဟာရမွာ”လူ”ဟူေသာ ျမန္မာဘာသာအနက္ကိုပင္ ေဆာင္ေပသည္။
အဂၤလိပ္ႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာတို႔ကမူ ကရင္ (KARIN) ဟူေသာ အသံထြက္ကို KAREN ဟု ေရးသားေခၚဆို အသိအမွတ္ျပဳၾကသည္။ လက္ရွိစစ္ အစိုးရကမူ ကရင္အမည္ကို R မွ Y သို႔ေျပာင္း၍ KARIN ကို KAYIN ဟူ၍ ေျပာင္းလဲထားသည္။ ကရင္ဟူေသာ စားလံုးေပါင္းကို “ကယင္” ဟူ ေသာ စာလံုးေပါင္းသို႔ ထပ္မံ၍ ေျပာင္းလဲျခင္းမျပဳရန္ အထူးသတိျပဳၾကရမည္။ ကရင္လူမ်ိဳးအမည္ကို KAREN ဟူ၍စာလံုးေပါင္းကိုကရင္တမ်ိဳးသား လံုးကလက္ခံ၍ ကမၻာ့ႏုိင္ငံမ်ားကလည္းအသံုးျပဳေနသည္ကိုေတြ႔ရွိရပါသည္။(ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီမွထုတ္ေဝေသာ တုိင္းရင္းသား(ကရင္)စာအုပ္မွ)
လူမ်ိဳးအစႏွင့္မ်ိဳးႏြယ္ဆက္သြယ္ပံုကရင္လူမ်ိဳးမ်ားကို တုိင္းတပါးသားမ်ားက “ေဟၿဗဲ”အမ်ိဳးအႏြယ္ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼာပုထရန္ စကားအုပ္စုဝင္မ်ား အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ တိတ္ (သို႔မဟုတ္)တုတ္တို႔မွဆင္းသက္လာသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေကာ္ေကးရွပ္ေဒသမွ ဆင္းသက္လာသည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မူလတုိင္းရင္း သားမ်ားျဖစ္သည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ထုိင္းတရုတ္အႏြယ္မွ ဆင္းသက္လာ သည္ဟူ၍လည္းေကာင္း အဆိုျပဳၾကသည္။ (၁၉၁၆)ခုႏွစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံေရွးေဟာင္း ကဗ်ည္းေက်ာက္စာသုေတသနအစီရင္ခံစာတြင္မူ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားအား ျမန္မာ့သမုိင္းမ်ား၌ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ကမ္းယံလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ယူနန္နယ္ရွိ “ေယာဝ္” ႏွင့္ “ေျမာင္”လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း မ်ိဳးႏြယ္ ဆက္သြယ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါရွိပါသည္။
ကရင္လူမ်ိဳးတို႔၏ ထားစိပ ေခၚ ေရွးဗ်ာဒိတ္လကၤာမ်ားႏွင့္ ပံုျပင္မ်ားတြင္မူ ေအာက္ပါအတုိင္း ေလ့လာေတြ႔ရွိရပါသည္။
ထီးလဲခလယ္ဆဲ့လၿမဲ့ယြါး/
ေမပထီေနာ္ပေကၚသာ့/
ထီးလဲခလယ္ဆဲ့လၿမဲ့ေတာ/
ေမ့ပထီးေတာပေကာ္ေတာ/
ထီးလဲခလယ္ဆဲ့လၿမဲ့ယြါး/
ေမ့ကေညာထီးေကာ္ေနာ္သာ့/
ထီးလဲခလယ္ဆဲ့လၿမဲ့ေဘာ/
ပြာကေညာထီးေတာေကာ္ေတာ/
ထီးဆဲ့မဲ့ယြားေကာ္အေတာအိုလဲဆာကေဆာတေခြ/
ထီးဆၿမဲ့ေဘာေကာ္မုလား/
အိုလဲဆာေဆာတကပါး/
နေမလယ္ဆူးဆာကေဆာ/
နကတူထီးဆဲ့မဲ့ေဘာ/
ေမတူဆာကေဆာေဖြလာ/
့ဖဲေနေမထီးဆဲ့မဲ့ယြား/
(ေစာေအာင္လွ၏ ကရင္ရာဇဝင္စာအုပ္မွ)
အထက္ပါ ထားစိပတြင္ ေဖၚျပခ်က္အရ၊ ကရင္တို႔၏ မူရင္းေဒသ သည္ သဲကိုေရထုိး၍ ေရးထုိးသဲစီးေဒသျဖစ္ၿပီး ထုိေဒသသည္ ခုနစ္စဥ္ၾကယ္ ေအာက္တြင္ ရွိေၾကာင္း ေဖၚျပခ်က္ျဖစ္သည္။
ကရင္လူမ်ိဳးတို႔၏ မူရင္းေဒသမွာ အာရွတုိက္အလယ္ပုိင္း တရုတ္ ျပည္၏ အေနာက္ဘက္ရွိ ျမင့္မားေသာ ေတာင္တန္းႀကီးမ်ား ၿခံရံသည့္ ကုန္းျပင္ျမင့္မားေသာ ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားၿခံရံသည့္ ကုန္းျပင္ျမင့္ႀကီးဟု ယူဆၾကသည္။ ထိုကုန္းျပင္ျမင့္ႀကီးအေရွ႕ပုိင္းတြင္ ျမစ္ဖ်ားခံေသာ မဲေခါင္ျမစ္ ႏွင့္ သံလြင္ျမစ္ႏွစ္သြယ္ၾကားမွာ ခရစ္ႏွစ္အစပုိင္းေလာက္မွစတင္၍ တေရြ႕ ေရြ႕ဆင္းသက္ေနထုိင္ခဲ့ၾကသည္။
သို႔ျဖစ္ပါ၍ ကရင္တုိ႔သည္ ထီးဆဲ့မဲ့ယားဟူေသာ မူရင္းေဒသမွ မဲေခါင္ျမစ္ႏွင့္ သံလြင္ျမစ္ေၾကာင္းအတုိင္း ေျမာက္ဘက္မွ ေတာင္ဘက္သို႔ ဆင္းသက္လာၿပီး၊ ေအဒီ-ခုႏွစ္ရာစုႏွင့္ ရွစ္ရာစုခန္႔တြင္ဝင္ေရာက္လာသည့္ မြန္ဂိုလူမ်ိဳးအႏြယ္ျဖစ္ေၾကာင္းသမုိင္း မွတ္တမ္းတင္ထားသည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားအေနႏွင့္ မိမိတို႔ဝင္ေရာက္အေျခခ်သည့္ ႏွစ္ကို ဘီစီ (၇၃၉) ဟူ၍ အတည္မွတ္ယူၾကသျဖင့္ ယခုခရစ္ႏွစ္ (၂ဝဝဝ) (AD 2000) သည္ ကရင္ႏွစ္ (၂ဝဝဝ - ၇၃၉) = ၂၇၃၉ (KE 2739) ျဖစ္၍ ကရင္ႏွစ္(၂၇၃၉)ႏွစ္၏ ႏွစ္သစ္မဂၤလာပြဲေတာ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္သုိက္ျမိဳက္စြာက်င္းပ ျပဳလုပ္ၾကသည္။
ကရင္အမ်ိဳးသားတို႕၏ လူေနမႈဘဝအတြက္ရုန္းကန္မႈကရင္တို႔သည္ အုပ္စုႏွစ္စုခြဲ၍ ဤနုိင္ငံအတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ အေျခခ်ၿပီး၊ စုိက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ ေမြးျမဴေရးကိုသာ အသက္ ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ျပဳ၍ ရုိးသားစြာျဖင့္ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ျဖစ္၍လည္း သမုိင္း မွတ္တမ္းမ်ားတြင္ မေတြ႔ရွိရပဲ၊ ခရီးအေရာက္အေပါက္ နည္းပါးခက္ခဲေသာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားႏွင့္ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚေဒသရွိ ေတာေတာင္ ðခံႏြယ္မ်ား ထူထပ္ေသာေဒသမ်ားတြင္ အေျခခ် ေနထုိင္ၾကသည္။
(၁၈၈ဝ)ျပည့္ႏွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္မွစတင္ခဲ့ေသာ ကိုလိုနီေခတ္သို႔ ေရာက္ရွိေသာအခါ သာသနာျပဳမ်ား ထူေထာင္ေပးသည့္ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ရုိးသားေသာကရင္လူငယ္မ်ား ပညာသင္ၾကားခြင့္ရရွိၾကသျဖင့္ ႏုိင္ငံအက်ိဳး ျပဳလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္။ (၁၈၈၁)ခုႏွစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေသာအခါ “ေဒါကလု”ေခၚ ကရင္အမ်ိဳးသားအသင္းႀကီး (Karen National Association) ကို ကရင္အမ်ိဳးသား ေခါင္ေဆာင္ႀကီး ေဒါက္တာထီသံျပာက ဦးေဆာင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး၊ ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔၏ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး စသည့္တို႔ ႀကီးပြားတိုးတက္လာေအာင္ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳ၍ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္ တက္သစ္စေနဝန္း ပါရွိေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားအလံေတာ္ႏွင့္ ကရင္အမ်ိဳးသားေန႔ (ကရင္ ႏွစ္သစ္ကူးေန႔)ႏွင့္ ကရင္ယဥ္ေက်းမႈေရးရာမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖၚ ေပးခဲ့သည္။
ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔သည္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၊ တာဝန္ေက်ပြန္စြာ ေဆာင္ရြက္ေလ့ရွိျခင္း၊ နာခံတတ္ျခင္း၊ မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားကို ခ်စ္ခင္ေဖၚေရြ ျခင္းစေသာ ဂုဏ္မ်ားေၾကာင့္ ကိုလိုနီေခတ္တြင္ သစၥာရွိကရင္မ်ားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံရသည္။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္ေသာ တပ္မေတာ္၊ ရဲ၊ သူနာျပဳ၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ အလုပ္အကုိင္မ်ားတြင္ အမ်ားအျပား ဝင္ေရာက္ လုပ္ကုိင္ၾကသည္။
ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားႏုိးၾကားလာမႈ“ေဒါကလု”အသင္းႀကီးသည္ ကရင္လူထုအတြက္ လုပ္ငန္းအမ်ား အျပားေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ကာလတြင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနႏွင့္ ေဒါက္တာ ထီသံျပာ၊ ဆာေဒါက္တာစံစီဖိုး၊ သရာဒုိစံေဘာ္တို႔သည္အထူးထင္ရွားေက်ာ္ ၾကားေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။သို႔ရာတြင္”ေဒါကလု”အသင္းႀကီး၏ ေနာက္ဆံုးဥကၠ႒ျဖစ္သူ ဝတ္လံုေတာ္ရ ေစာဘေမာင္လက္ထက္သို႔ ေရာက္ရွိေသာအခါ ဖက္ဆစ္တို႔ဝင္ေရာက္လာၿပီး တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း အေရး အခင္းမ်ားျဖစ္ေပၚျခင္း၊ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးဝင္ေရာက္လာျခင္း၊ ဥကၠ႒ျဖစ္သူ ဝတ္လံုေတာ္ရေစာဘေမာင္ကြယ္လြန္ျခင္း ကရင္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားလည္း အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ကုန္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အသင္းႀကီး၏ လုပ္ငန္းအရပ္ရပ္လည္း ရပ္ဆုိင္းသြားေလေတာ့သည္။
(၁၉၄၂-၄၅)အထိ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေျခအေနသည္ အလြန္ဆိုးဝါးလ်က္ ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားမ်ား အတိဒုကၡ ေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။ ဂ်ပန္တို႔ခန္႔အပ္ေသာ ေဒါက္တာဘေမာ္အဓိပတိအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္သည့္ကာလအတြင္းတြင္ တုိင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေရးအတြက္ ကရင္လူႀကီးမ်ားကို ဖိတ္ၾကားၿပီး၊ ေကာ္မတီတရပ္ဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့သည္။ ထုိ ေကာ္မတီ (၁၅)ဦးအဖြဲ႔တြင္ ထင္ရွားေသာသူမ်ားမွာ ဆာေဒါက္တာစံစီဖိုး၊ ေစာဘဦးႀကီး၊ သရာသာထုိ၊ မန္းဘခင္၊ ဆရာေစာသာဒင္၊ ေစာဖိုးခ်စ္၊ ေစာပါဒြဲ၊ ေစာဆဒၶဲနီလူနီ အစရွိေသာ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ပါဝင္ၿပီး အၿမဲတမ္းကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ သရာသာထုိက ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ဖက္ဆစ္တို႔၏ ေစာ္ကားရမ္းကားမႈကို ခံေနရေသာ ျပည္သူလူထု လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္ဖခင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္သည့္တပ္မ်ားႏွင့္ မဟာမိတ္တို႔ပူးေပါင္းၿပီး၊ ဖက္ဆစ္တို႔ကို ေအာင္ျမင္စြာ တြန္းလွန္ႏုိင္ခဲ့သည္။ မဟာမိတ္တပ္မ်ားတြင္ ကရင္လက္နက္ကုိင္အေျမာက္အျမား ျပန္လည္ပါဝင္ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ အထူးတပ္ရင္း(၁ဝ၁)တြင္ ကရင္အမ်ိဳးသား အမ်ားအျပားပါဝင္၍ အလြန္ထင္ေပၚခဲ့သည္။
(၁၉၄၆)ခုႏွစ္သို႔ေရာက္ရွိ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစံနစ္ျပန္လည္ေဖၚေဆာင္ ရာတြင္ အဂၤလိပ္တို႔က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္သည့္ အစိုးရ အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းထားေပးခဲ့ရာ ဝတ္လံုေတာ္ရေစာဘဦးႀကီးသည္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး အျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ျခင္းခံရသည္။ ၄င္းေနာက္ မန္းဘခုိင္သည္လည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အစိုးရအဖြဲ႔တြင္ ဝန္ႀကီးတဦးအျဖစ္ပါဝင္ခြင့္ရရွိခဲ့သည္။ ဖဆပလအဖြဲ႔ႀကီး၏ ဗဟိုေကာ္မတီတြင္ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ႀကီးမ်ားျဖစ္ေသာ ဝတ္လံုေတာ္ရေစာဘဦးႀကီး၊ သရာသာထုိႏွင့္ မန္းဘခုိင္ တို႔ သံုးဦးတို႔သည္လည္း ဖဆပလဗဟုိေကာ္မတီအျဖစ္ထည့္သြင္း ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကသည္။
သရာသာထို (B.A.,B.L.) မူကား ကရင္အမ်ိဳးသားေရးကိုေဇာက္ခ် ေဆာင္ရြက္ၿပီး၊ “ေဒါကလူ”ေခၚ ကရင္အမ်ိဳးသားအသင္းႀကီး ျပန္လည္ဖြဲ႔ စည္းထူေထာင္ႏုိင္ေရးကို အထူးစိတ္ဝင္စား၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ညိွႏႈိင္းၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ “ေဒါကလူ”အသင္းႀကီး၏ လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ဦးေဆာင္သူမ်ားသည္ ခရစ္ယန္ဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္၍ ခရစ္ယန္အဖြဲ႔ႀကီးအသြင္ေဆာင္ေနျခင္းေၾကာင့္ ကရင္အမ်ိဳးသား ဘာသာေပါင္းစံု ပါဝင္ႏုိင္ေရးအတြက္ ေက-စီ-အို (ေခၚ) ကရင္ဗဟုိအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (Karen Central Organization) ကို (၁၉၄၆)ခုႏွစ္ တြင္ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ခဲ့သည္။ ေက၊ စီ၊ အိုအဖြဲ႔တြင္ ထင္ရွားေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ဆရာေစာသာဒင္(ဥကၠ႒)၊ ဝတ္လံုေတာ္ရေစာဘဦးၾကီး(ဒု-ဥကၠ႒)သရာ သာထို (အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး)၊ မန္းဘခင္(ဘ႑ာေရးမႉး) စသည္တို႔ ပါဝင္သည္။
ေကစီအိုအဖြဲ႔တြင္လူႀကီးမ်ားသာပါဝင္သျဖင့္ယင္းကရင္လူႀကီးမ်ား ကိုကူညီရန္အတြက္ ဗုိလ္ေစာထြန္းစိန္ ဦးေဆာင္ေသာ ကရင္လူငယ္မ်ားအား ေကဝုိင္အို(ေခၚ)ကရင္လူငယ္မ်ားအဖြဲ႔ (Karen Youth Organization) ကို ဖြဲ႔စည္းၾကသည္။ ကရင္လူငယ္အဖြဲ႔တြင္ ထင္ရွားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ဗုိလ္ေစာထြန္းစိန္၊ ေစာဟံတာသာေမႊး၊ မန္းဘဇံ၊ ေစာေဝေသာ၊ မန္းဝင္းေမာင္၊ စသည္တို႔ျဖစ္သည္။ ေကစီအိုႏွင့္ ေကဝုိင္အိုတို႔ အတူတကြ လက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္တြင္ ကရင္လူထုအတြင္း အမ်ိဳးသားေရးႏုိးၾကားမႈ ထြန္းကား တိုးတက္လာသည္။
ေကအင္ယူ ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအရံုးယင္းကဲ့သို႔ေသာ ေကစီအိုႏွင့္ ေကဝုိင္အိုတို႔ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ ေနၾကစဥ္ ေကစီအိုက သုဝÀတုိင္းသတင္းစာကို ထူေထာင္၍ ေကဝုိင္အိုတို႔ က တုိင္းရင္းသားဂ်ာနယ္ကို ထူေထာင္ၾကသည္။
ထုိႏွစ္ဖြဲ႔တို႔အၾကားအေရးအသားသေဘာထားကြဲမႈမ်ားမသိမသာ ေပၚေပါက္လာသျဖင့္ ကရင္လူထု ကိုယ္စားလွယ္ အစည္းအေဝး တရပ္ကို ရန္ကုန္ျမိဳ႔၊ အလံုကရင္အမ်ိဳးသားရပ္ကြက္ရွိ ဗင္တန္ခန္းမတြင္ ေကစီအိုႏွင့္ ေကဝုိင္အိုတို႔ကို တစုတည္းေပါင္း၍ ေကအင္ယူ (ေခၚ) ကရင္အမ်ိဳးသားအ စည္းအရံုး (Karen National Union) ကို ဖြဲ႔စည္းလိုက္ရာ ဥကၠ႒အျဖစ္ ပဒုိ ေစာစံဖိုသင္အားလည္းေကာင္း၊ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ သရာ သာထို အားလည္းေကာင္း ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ၾကသည္။
ထုိအစည္းအေဝးသို႔ ဆရာေစာသာဒင္ႏွင့္ ေစာဘဦးႀကီးတို႔တက္ ေရာက္ႏုိင္ျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ ေလ့လာရရွိသည္။ ဤ (၁၉၄၇)ခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးရရွိရန္အတြက္ ၾကိဳးပမ္းသည့္ကာလျဖစ္၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ ျမန္မာကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တြင္ ကရင္အမ်ိဳး သားေခါင္းေဆာင္ႀကီးေစာဘဦးလည္း ကႏၵီအစည္းအေဝးသို႔ လိုက္ပါတက္ ေရာက္ခဲ့သည္။
ေကအင္ယူ ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအရံုးအေနႏွင့္ အစည္းအေဝး ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားခ်မွတ္ကာေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားျပဳလုပ္ခဲ့ရာ ေအာင္ျမင္မႈ မရွိသျဖင့္ ေစာဘဦးႀကီးအား အစုိးရအဖြဲ႔မွ ႏႈတ္ထြက္ေစၿပီး၊ ေကအင္ယူ ဥကၠ႒အျဖစ္တင္ေျမွာက္ၾကသည္။ ထိုအခါ လစ္လပ္ေသာ ဝန္ႀကီးေနရာသို႔ ေစာစံဖိုးသင္ ဝင္ေရာက္ထမ္းေဆာင္သည္။ ေကအင္န္ယူအေနႏွင့္ အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုသည့္ ဆႏၵျပပြဲမ်ား အျမိဳ႔ျမိဳ႔အရြာရြာတြင္ ျပဳလုပ္၍ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးငါးဦးပါဝင္ေသာအဖြဲ႔ကို အဂၤလန္သို႔ေစလႊတ္ရန္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။
အဖြဲ႔ဝင္တဦးျဖစ္သူ သရာသာထိုကမူ ရံုးလုပ္ငန္းမ်ားႀကီးၾကပ္ ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ေနခဲ့သည္။ အဂၤလန္သို႔ သြားေရာက္သည့္ ကရင္ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔၏ အခြင့္အေရးကို တင္ျပေတာင္းဆိုၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ေအာင္ျမင္မႈ လံုးဝမရရွိခဲ့ေခ်။
ထုိ႔အျပင္ ယင္း(၁၉၄၇)ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ(၁၉)ရက္ေန႔တြင္ မသမာသူတို႔၏ လုပ္ႀကံမႈေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ ဝန္ႀကီးမန္းဘခုိင္လည္း က်ဆံုးသြားခဲ့သည္။ ဝန္ႀကီးေစာဘဦးႀကီးေနရာသို႔ဝင္ေရာက္သူ ဝန္ႀကီး ေစာစံဖိုးသင္ကမူ အသက္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္လ်က္ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔တြင္ဆက္လက္၍ ပါဝင္ႏုိင္ခဲ့သည္။
ကရင္ႏွင့္ ပင္လံုအစည္းအေဝး
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္သည့္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ မဟာမိတ္တို႔ ပူးေပါင္းတုိက္ခုိက္သျဖင့္ ဖက္ဆစ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထြက္ခြာ သြားခဲ့ရၿပီးေနာက္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ ကို ခ်ဳပ္ဆိုႏုိင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ တႏုိင္ငံလံုးအတြက္ ေတာင္တန္းေဒသ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးၾကရသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ပင္လံုျမိဳ႔တြင္ ျပဳလုပ္ေသာညီလာခံ၌ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထုိး ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္။
ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို ကရင္တို႔ မေထာက္ခံ၊ မပါဝင္ေၾကာင္း၊ ေရးသား ခ်က္မ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ဖတ္ရႈခဲ့ရသည္။ ထုိ႔အျပင္ ကရင္တို႔သည္ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕တို႔၏ ေနာက္လိုက္မ်ားအျဖစ္ စြပ္စြဲမႈမ်ားကိုပင္ခံခဲ့ရၿပီး၊ အဂၤလိပ္တို႔ ေျမွာက္ေပးသျဖင့္ လက္နက္ကုိင္ ေသာင္းက်န္းမႈ ျပဳခဲ့သည္အထိ မဟုတ္မမွန္ စြပ္စြဲျခင္းခံခဲ့ရသည္။ အမွန္အားျဖင့္ အဂၤလိပ္တို႔သည္ ကရင္တို႔အားေသြးခြဲျခင္း၊ တပည့္ေမြးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းမရွိပဲ၊ ကရင္တို႔၏ရုိးသားမႈအေပၚ အေျချပဳ၍ အခုိင္းအေစမ်ားအျဖစ္ျပဳမူၾကသည္။ ဤသည္မွာ ကရင္အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္ အဖြဲ႔သြားေရာက္ေတာင္းဆိုမႈအား လိုက္ေလ်ာျခင္း လံုးဝမျပဳျခင္းက သက္ေသထူေနသည္။ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားသည္ ႏုိင္ငံေရးနည္းကိုသာ လက္ကုိင္ထား၍ ေတာင္းဆိုခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။ ယင္းပင္လံုညီလာခံႏွင့္မူ ပတ္သက္မႈရွိေနေၾကာင္းကိုမူကား ဖံုးကြယ္ထားသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရရွိရန္အတြက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွ ဦးစီးေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ တႏုိင္ငံလံုး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေတာင္တန္းေဒသမွတုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္သြားေရာက္ညွိႏႈိင္းၾက ရသည္။ ထုိသို႔ေဆြးေႏြးရာ၌ ကရင္တို႔မပါဝင္ျခင္းေၾကာင့္ ဤသည္ကို ေသြးကြဲေစသည့္ အေရးအသားမ်ားျဖင့္ အျပစ္ပံု၍ခ်ၾကသည္။ အမွန္အား ျဖင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ညိွႏိႈင္းေဆြးေႏြးခဲ့ၾကစဥ္က ကရင္တို႔သည္ ေတာင္တန္းေဒသႏွင့္ သက္ဆုိင္မႈမရွိသည္ကတေၾကာင္း၊ အစည္းအေဝးတက္ေရာက္ရန္ ဖိတ္စာလည္း မရရွိျခင္းကတေၾကာင္း၊ စသည္တို႔ေၾကာင့္ မတက္ေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ထုိစဥ္က အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးသရာသာထို (ေကအင္န္ယူ အေထြေထြအတြင္းေရးမွူး)သည္ေကအင္န္ယူ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ဗုိလ္ေစာစံေကးႏွင့္ ဆရာေစာဝီရီေက်ာ္တို႔ကို ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ ထို ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးအျပင္ ထုိအခ်ိန္က ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာေစာခ်စ္ေမာင္(က်မ္းစာေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေဒါက္တာ ခ်စ္ေမာင္)ကလည္း လမ္းၾကံဳသျဖင့္ လုိက္ပါသြားခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အဂၤလန္မွအတုိက္အခံ မစၥတာေဘာ့တြန္မလီလည္း ပင္လံုညီလာခံ အစည္း အေဝးသို႔ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ႀကီးသံုးဦး စီးနင္းလုိက္ပါေသာ ဂ်စ္ကားသည္ အဂၤလိပ္အမ်ိဳးသားတဦး၏ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေနာက္မွ လိုက္ပါသြားသည္။ အဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္ စီးနင္းလိုက္ပါ ေသာကားသည္ လမ္းခရီးတြင္ ခဏခဏပ်က္သျဖင့္ ပင္လံုသို႔ ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထုိးသည့္ အခမ္းအနား ၿပီးဆံုးေနၿပီျဖစ္သည္။ ညစာထမင္းစားပြဲတြင္ဝန္ႀကီးေဟာင္းေစာလွေဖ(ပအို႔ဝ္) ဦးလွေဖ သည္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားခဲ့သည္။ ဖါပြန္ေတာင္တန္းေဒသ (Schedule II Area) မွ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ေစာဒီေဂးအယ္လည္း မိမိအစီ အစဥ္ ျဖင့္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ဆရာေစာခ်စ္ေမာင္(ေဒါက္တာခ်စ္ေမာင္) သည္ မိမိခရီးစဥ္အတုိင္း လြိဳင္ေကာ္ျမိဳ႔သို႔ ခရီးဆက္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း အႏုေမာဓနာျပဳ အခမ္းအနားသို႔ တက္ေရာက္ရန္ ထြက္ခြာသြားသည္။
သို႔ျဖစ္၍ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားသည္ ဖိတ္ၾကားမႈ၊ ပတ္သက္မႈမရွိေစကာမူ ပင္လံုအစည္းအေဝးသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္အထိ ၾကိဳးပမ္း၍ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခြင့္ မရရွိေသာ္လည္း ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ျပည့္ဝမႈကို ထင္ေပၚေစသည္။
(၁၉၄၇)ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ေကာ္သူေလးေကအင္န္ယူသည္ (၁၉၄၇)ခုႏွစ္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ေရြး ေကာက္ပြဲကိုသပိတ္ေမွာက္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားေသာ ေကအင္န္ယူအေထြေထြအတြင္းေရးမႉး သရာထာထိုက ဆရာေစာဝီရီေက်ာ္ အား ဖါပြန္မွယွဥ္ျပိဳင္အေရြးခံရန္ ခြင့္ျပဳသည္။ ဆရာေစာဝီရီေက်ာ္ အေရြးခံရ ၿပီး (၁၉၄၇)ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရာတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းေရး၊ ဆပ္ေကာ္မတီတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ကရင္ျပည္နယ္ေပၚေပါက္လာေရးအတြက္ သံလြင္ခရုိင္ကို “ေကာ္သူးေလ” ဟူေသာအမည္ျဖင့္ကို ေရွးကရင္ ထားစီပ ေခၚ ေရွးဗ်ာဒိတ္ လကၤာမ်ားရရွိျခင္းပင္ျဖစ္ရာ ထုိထားစီပတြင္ ေအာက္ပါအတုိင္းေတြ႔ရွိရသည္။ပတရဲအို ပြါထီးတေဂးပတရဲအို ပြါးေကာ္တေဂးပြါေကာ္ေဂး ပြါထီးဘာေပါးပြါေကာ္ေဂး ပြါးေကာ္ဘာေပါးကေကာ္ေထာ္ေကး ေကာ္သူးေလးပြါသို႔ေအာ္ေမး ပေအာ္ေမး
အထက္ပါ ထားစိပ(ေခၚ)ဗ်ာဒိတ္လကၤာတြင္ “ေကာ္သူးေလ” ဟူေသာ ကရင္တို႔၏ေဒသအမည္ကို ေဖာ္ျပထားၿပီး၊ တုိင္းတပါးကို မလိုလား ႏွင့္ မိမိတို႔၏ ေကာ္သူးေလကို ျပန္လည္ထူေထာင္ပါဟူေသာ အဓိပၸါယ္ျဖစ္သည္။ “ေကာ္သူးေလ”၏အဓိပၸါယ္မွာ မေကာင္းေသာ အမဲစက္မ်ား ကင္းစင္ရာေဒသဟု အဓိပၸါယ္ရရွိသည္။
အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲျခင္း မႈပီးဆံုးမီ သရာေစာဝီရီေက်ာ္သည္ သထံုျမိဳ႔သို႔ ျပန္လည္ထြက္ခြာအေျခခ်ေနထုိင္ၿပီး လႊတ္ေတာ္သို႔ တက္ေရာက္ျခင္းမျပဳေတာ့ေခ်။ လစ္လပ္သြားေသာ ေနရာသို႔ ပဒိုေစာစံဖိုးသင္က အစားဝင္၍ ပါဝင္ေရးဆြဲခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ လႊတ္ေတာ္အတြင္းရွိ ကရင္အမတ္မ်ားအေနႏွင့္ “ေကာ္သူးေလ”၏ အဓိပၸါယ္ကုိ ထုတ္ေဖၚရန္ အခက္အခဲမ်ားရွိေနသည္။ ထိုအခါ ပဒိုေစာစံဖိုးသင္က ေကာ္သူးေလ၏ အဓိပၸါယ္ ကို မေဖၚႏုိင္လွ်င္ ”ေကာ္သူေလး”ဟူ၍ အမည္ေပးခဲ့သျဖင့္ (၁၉၄၇)ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတြင္ “ေကာ္သူေလး” (Kaw Thu Lay) ဟူ၍ေတြ႔ရွိရသည္။ “ေကာ္သူေလး”အဓိပၸါယ္မွာ ”ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚတြင္ တည္ေဆာက္ထားေသာႏုိင္ငံ” ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ရွိသည္။
ေကအင္န္ယူ ေစာဘဦးႀကီး၏ မူဝါဒဝတ္လံုေတာ္ရေစာဘဦးႀကီးဦးေဆာင္သည့္ ေကအင္န္ယူအေနႏွင့္ “ကရင္တက်ပ္သား ဗမာတက်ပ္သား”ဟူေသာ တန္းတူညီမွ်မႈကို ေၾကြး ေၾကာ္ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီး၊ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္းတီးခြင့္ကို ဦးတည္ခဲ့သည္။ ကရင္ လူထုအေနႏွင့္လည္း ဥကၠ႒ေစာဘဦးႀကီး၏ မူကို ေထာက္ခံလ်က္ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ တုိးတက္ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုဦးေဆာင္သည့္ ဖဆပလ အစိုးရထံမွေက်နပ္ဖြယ္ရာတုန္႔ျပန္မႈကို မရရွိျခင္းႏွင့္ အဂၤလိပ္အစိုးရထံမွလည္း လစ္လ်ဴရႈျခင္းခံရသည္။ သို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔သည္ အမ်ိဳးသားေရး လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ လက္နက္ကုိင္လမ္းစဥ္ကို လိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ကရင္လက္နက္ကုိင္တပ္သားမ်ားသည္ ရရာလက္နက္မ်ားျဖင့္ ေနရပ္ေဒသသို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိ၍ မိမိတို႔ဘဝလံုျခံဳေရးအတြက္ ကာကြယ္ေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားဖြဲ႔စည္းရာ ေကအင္န္ဒီအို (ေခၚ) ကရင္အမ်ိဳးသား ကာကြယ္ေရးအဖြဲ႔ (Karen National Defence Organization)ကို ဖြဲ႔စည္း၍ မိမိတို႔၏ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို ကာကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ေကအင္န္ယူသည္ ကရင္အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးကို ဦးေဆာင္၍ ေကအင္န္ဒီအို သည္ ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔၏ဘဝလံုျခံဳေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ ေကဝုိင္အို ေခၚ ကရင္အမ်ိဳးသား လူငယ္အဖြဲ႔အစည္းကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး ေကအင္န္ယူ အျဖစ္သို႔ ေပါင္းစည္းဖြဲ႔စည္းလိုက္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ယင္းအဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ယူေကအယ္လ္ (ေခၚ) ကရင္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (Union Karen League) ကို ဖြဲ႔စည္းၿပီး ဖဆပလအစုိးရႏွင့္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ၾကေလသည္။
ေကအင္န္ယူသည္ ကရင္အမ်ိဳးသားအခြင့္အေရးမ်ားကို ေတာင္းဆိုရာမွ ကရင္တို႔အေနႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား အရွိန္တိုးျမင့္ခဲ့ရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ သီးျခားျပည္နယ္အဆင့္သို႔ပင္ ဆုိက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္သူ ဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေစာစမစ္ဒြန္းသည္ တပ္မေတာ္ တဖြဲ႔လံုးအတြက္ တာဝန္ရွိသည့္အားေလ်ာ္စြာ ကရင္လက္နက္ကုိင္တပ္မ်ား လည္း ၄င္းလက္ေအာက္ခံ ျဖစ္လာသည္။ (၁၉၄၈)ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၄)ရက္ ေန႔ လြတ္လပ္ေရးအခမ္းအနားမ်ားတြင္ ကရင္စစ္မႈထမ္းမ်ားက တာဝန္ အျပည့္အဝ ယူေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္ခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရးပြဲ အစမ္းေလ့က်င့္ သည့္ အခမ္းအနားမ်ားတြင္ ဗုိလ္မႉးေစာအယ္ဒီဂ်င္းသည္ ယာယီသမတ၏ ေနရာတြင္ပါဝင္ျခင္း၊ ႏုိင္ငံေတာ္သမတ စဝ္ေရႊသုိက္ႏွင့္ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံတို႔ ေနာက္ဆံုး အလံတင္ခ် အခမ္းအနားတြင္ ဗုိလ္မႉးေစာေအာ္ဗီးဖိုးက ျပည္ ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အလံေတာ္ကို ဆြဲတင္ျခင္း၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အေဆာက္အဦတြင္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အလံကို လႊင့္တင္သူမွာ ဗုိလ္ႀကီးေစာခ်စ္စိန္(ေရ)တို႔ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ သမတအား အေလးျပဳ အခမ္းအနားတြင္ ေလတပ္မွ ကရင္အမ်ိဳးသားစစ္တီးဝုိင္းမွ စစ္ခ်ီသီခ်င္မ်ား တီးမႈတ္ျခင္းျဖင့္ ထူူးျခားေသာ လြတ္လပ္ေရး အခမ္းအနားႀကီးကို ေတြ႔ရွိရသည္။
အထက္တြင္ ေဖၚျပခဲ့သည့္အတုိင္း အဂၤလိပ္တို႔ထံ တင္ျပေတာင္း ဆိုခ်က္မ်ားအေပၚ တုန္႔ျပန္မႈမရွိခဲ့သည္တေၾကာင္း၊ ဦးႏုအစိုးရ ဦးေဆာင္သည့္ ဖဆပလအစိုးရထံမွ ေက်နပ္ဖြယ္ေသာ တုန္႔ျပန္ခ်က္မ်ားမရ မရွိျခင္း ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ မူလႏုိင္ငံေရးနည္းျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ လက္နက္ကုိင္လမ္းစဥ္သို႔ ေရာက္ၾကရသည္။ ထုိသို႔လက္နက္ကုိင္လမ္းစဥ္ သုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားရျခင္းကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ေသာအခါ အဂၤလိပ္၏ ထိေရာက္ေသာ ေသြးထုိးမႈကိုလည္း မေတြ႔ရွိရေပ။ ထိုအခ်ိန္က တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဒုဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာစမစ္ဒြန္း(ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္) ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ေစာၾကာဒုိး၊ ဗုိလ္မႉးႀကီး ေစာဆင္ျမဴရယ္ရွီးရႈိ (ေလတပ္ ဦးစီးခ်ဳပ္)တို႔ကလည္း စြက္ဖက္ပတ္သက္မႈ မရွိခဲ့ျခင္းတို႔က သက္ေသခံလ်က္ရွိသည္။
ဤကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးရွိေနစဥ္တြင္ (၂၈၊ ၁၊ ၄၉)ရက္ေန႔ ညတြင္ အလံုစမ္းေခ်ာင္းရွိ ကရင္ရပ္ကြက္တြင္ တင္းမာ စုိးရိမ္ဖြယ္ရာေသာ အေျခအေနမ်ားျဖစ္ေပၚသျဖင့္ ေကအင္န္ယူအေထြေထြအတြင္းေရးမႉးျဖစ္သူ သရာသာထုိသည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုထံ တယ္လီဖံုးျဖင့္ ဆက္သြယ္၍ အေျခ အေနကို ထိန္းသိမ္းေပးပါရန္တင္ျပရာ ဦးႏုက ထိုအစီအစဥ္ကို ဗုိလ္ေနဝင္း က ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၿပီး၊ ဗုိလ္ေနဝင္းထံတုိက္ရိုက္စကားေျပာ ေစခဲ့ပါသည္။ ဗုိလ္ေနဝင္းကလည္း ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔၏ အက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္၍ မိမိအစီအစဥ္ကို ယံုၾကည္ရန္ေျပာသည္။ သရာသာထုိအား လုံျခံဳံေရးအတြက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာေနရာတခုတြင္ အထူး အခြင့္အေရးမ်ားေပး၍ထားရွိသည္။ သို႔ေသာ္ စမ္းေခ်ာင္း၊ သမုိင္း၊ ခဝဲၿခံႏွင့္ အင္းစိန္တို႔တြင္ မလိုလားအပ္သည့္ အနိ႒ာရံုမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ေလသည္။
ဥကၠ႔ေစာဘဦးႀကီး၏ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစိတ္ဓာတ္ဤကဲ့သို႔ ရန္ကုန္၊ သမုိင္း၊ အင္းစိန္တို႔တြင္ စတင္ခဲ့ေသာ မီးပြား ေၾကာင့္ေကအင္န္ယူ၊ ေကအင္န္ဒီအိုႏွင့္ ကရင္လက္နက္ကုိင္တပ္ရင္း သံုးရင္းသည္ တူညီေေသာခံယူခ်က္မ်ား သို႔ေရာက္ရွိၾကေလသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဗုိလ္ မႉးႀကီးေစာမင္းေမာင္ဦးစီးေသာ ကရင္ေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း(၁)ဗုိလ္မႉးႀကီး ေစာျမေမာင္ဦးစီးေသာ ကရင္ေသနတ္ကုိင္တပ္ရင္း(၂)၊ ကရင္အမ်ိဳးသား ဗုိလ္မႉးႀကီးတဦး ဦးစီးေသာ ကရင္ေသနတ္ကုိင္တပ္ရင္း (၃)တို႔ သည္လည္း ယင္းတို႔ ေဒသရွိျမိဳ႔မ်ားကို သိမ္းဆည္းခဲ့သည့္အျပင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ေတာ္ကို သိမ္းဆည္းရန္ အဆင့္အထိသို႔ပင္ က်ဆင္းသြားသည္။ ထုိ႔အျပင္ ကြန္ျမဴနစ္ေတာခိုတပ္မ်ား၊ အမ္အန္ဒီအို (ေခၚ) မြန္အမ်ိဳးသား ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႔မ်ား (Mon National Defence Organization) တို႔ႏွင့္လည္းေပါင္းစည္း မိၾကေလသည္။
သို႔ရာတြင္ ထုိအခ်ိန္အခါက အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားသည့္ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးေစာဘဦးႀကီးသည္ အက်ိဳးေဆာင္မ်ား၏ ၾကား ဝင္ေစ့စပ္မႈေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိရန္အတြက္ ေကအင္န္ယူတြဲဖက္အတြင္း ေရးမႉး ဆရာမန္းဂ်ိမ္းထြန္းေအာင္ႏွင့္အတူ အင္းစိန္မွ ရန္ကုန္သို႔လာေရာက္ ေဆြးေႏြးၿပီး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို ရယူႏုိင္ခဲ့သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထုိးရန္ အဆင့္သို႔ ပင္ေရာက္ရွိေအာင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေအာင္ျမင္မႈမရရွိခဲ့ေခ်။ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ ၏ (Burma and the Constitution) စာအုပ္တြင္ ေစာဟံတာသာေမႊးႏွင့္ ဗုိလ္မႉးေစာေအာင္စိန္တို႔အေပၚ အျပစ္ပံုခ်ခဲ့သည္။ ယင္းပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္ဦးကမူ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္အေပၚ ေျပာရန္အေၾကာင္းမရွိေသာ္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ႏွင့္ ပူးတြဲထားေသာ အစီအစဥ္တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု ဦးေဆာင္ေသာ ဝန္ႀကီးမ်ားအဖြဲ႔သည္ အင္းစိန္သုိ႔ သြားေရာက္ေသာ္လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အစီအစဥ္သည္ ေအာင္ျမင္ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။
ကရင္ႏွင့္ ကရင္ျပည္နယ္(၁၉၄၇)ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအ ေျခခံဥပေဒအရသံလြင္ခရုိင္ကို ေကာ္သူေလး (Kawthulay) အမည္ျဖင့္ ကရင္ တို႔အတြက္ ေဒသတခုေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။
(၁၉၅၁)ခုႏွစ္တြင္ ျပဌာန္းခဲ့ေသာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ခ်က္ အက္ဥပေဒအမွတ္-(၆၂)အရ၊ ကရင္ လူမ်ိဳးအမ်ားစု၍ေနထုိင္ၾကေသာ သံလြင္ခရုိင္ (ဝါ) ေကာ္သူေလးေဒသႏွင့္ ဆက္စပ္ရာေဒသမ်ားကို ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းတြင္ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႔ဝင္ ျပည္နယ္တခုအျဖစ္ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ “ကရင္ျပည္နယ္”ဟုေခၚတြင္ေစခဲ့ၿပီး၊ ကရင္ျပည္နယ္၏ ျမိဳ႔မ်ားမွာ ဖါပြန္၊ သံေတာင္၊ ဘားအံ၊ ၾကာအင္း ဆိပ္ႀကီး၊ ေကာ့ကရိတ္ႏွင့္ ျမဝတီတို႔ျဖစ္ၾကသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဦးေဆာင္သည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ႏွင့္မုဆိုးေကာ္ကဆာ ေစာဟံတာသာေမႊး ဦးေဆာင္သည့္ ကရင္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတို႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူလက္မွတ္ေရးထုိးၾကၿပီးေနာက္ (၁၉၆၄)ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ(၃)ရက္ေန႔မွစ၍ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီအစိုးရသည္ ကရင္ျပည္နယ္ကုိ “ေကာ္သူးေလ” (Kawthoolei) ဟု ေခၚတြင္ေစခဲ့သည္။
သို႔ရာတြင္ မ်ားမၾကာမီကာလတြင္ ေကအာရ္စီေခၚ ကရင္ေတာ္ လွန္ေရးေကာင္စီ၏တပ္မဟာ(၅)မွ တပ္မင္းေစာလင္းထင္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ျခင္းခံရၿပီးေနာက္ အေျခအေနမ်ားလည္း ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ေကအာရ္စီ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျမိဳ႔ေပၚသို႔ ေရာက္ရွိ၍ ဗုိလ္ေစာလင္းထင္တပ္မဟာမွ စစ္ဗုိလ္ အခ်ိဳ ့ (၉)ႏွစ္ေက်ာ္မွ် အက်ဥ္းခ်ခံရၿပီး၊ သာမန္တပ္သားမ်ားကမူ ေတာတြင္းသို႔ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိကုန္ၾကသည္။
(၁၉၇၄)ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ေထာင္စုဆိုရွယ္လစ္သမတ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေတာ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒအရ ”ေကာ္သူေလး” ဟူေသာအမည္ကို “ကရင္ျပည္နယ္”ဟူ၍ ျပန္လည္ျပဌာန္း လုိက္သည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။
ကရင္လူမ်ိဳးတို႕၏ လက္ရွိအေျခအေနကရင္တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတို႔သည္ ယဥ္ေက်းမႈရုိးရာဓေလ့ႏွင့္ ဘာသာစကား၊ စာေပအေရးအသား၊ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ၊ အမ်ိဳးသားအလံေတာ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားသီခ်င္း၊ ရုိးရာျပကၡဒိန္၊ ျပည္နယ္ႏွင့္ ျပည္နယ္ အလံေတာ္အစရွိေသာ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးတြင္ ရွိအပ္ေသာဂုဏ္အဂၤါမ်ားျဖင့္ ျပည့္စံုလ်က္ရွိသည္။ ဘာသာစကားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ Language and the right to communicate စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ(၃)ရွိ What fate awaits the World’s language ေဆာင္းပါးတြင္ Tove Skutnabb-Kangas သုေတသနေဖၚျပခ်က္ Table I ရွိ “208 languages with more than 1 million native users” တြင္ Burmese, Karen, Shan ဟူ၍ ျမန္မာႏုိင္ငံ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုသံုးမ်ိဳး၏အမည္ကို ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ကရင္လူမ်ိဳးသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒုတိယလူဦးေရ အမ်ားဆံုး လူမ်ိဳးဟူ၍ မွတ္တမ္းတင္ထားၿပီး၊ တႏုိင္ငံလံုး၏ (၉)ရာခုိင္ႏႈန္း ေက်ာ္ရွိေၾကာင္း၊ (၁၉၂၁)ခုႏွစ္ သန္းေခါင္စာရင္း အရေတြ႔ရွိရသည္။ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကလည္း ကရင္လူမ်ိဳးသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံလူဦးေရ၏ အဖ်င္းဆံုးဆယ္ပံုတပံုရွိၿပီး၊ ရသင့္ရထုိက္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ား ရရွိေရးကို ေဆာင္ရြက္ေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေနသူရိန္ အစည္းအေဝး မိန္႔ခြန္း၌ ျမြက္ၾကားခဲ့သည္ကိုေတြ႔ရသည္။
ျမန္မာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေစာဘဦးႀကီး သည္လည္းေကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းသည့္ကာလတြင္ အတူတကြလက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ လြတ္လပ္ေရးမရမီ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးသြားရၿပီး၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ မၾကာမီတြင္ ေစာဘဦးႀကီး က်ဆံုးသြားခဲ့ရသည္။ ဇူလိုင္လ (၁၉)ရက္ ေန႔ေရာက္လွ်င္ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစာစံေကးတို႔ကို ေအာက္ေမ့ သတိရေနၾကသည္။
တည္တံ့ခုိင္ျမဲ၍ စစ္မွန္ေသာျပည္ေထာင္စုႀကီးသို႕လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ ၾကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ (၁၉၄၇)ခုႏွစ္ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒထြက္ေပၚခဲ့ၿပီး၊ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ (၁၉၄၈)ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ (၄)ရက္ေန႔တြင္ လြတ္လပ္ေရးကို ရရွိခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္၏ အလိုအတုိင္းေရးဆြဲခဲ့ေသာ (၁၉၇၄)ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စု ဆိုရွယ္လစ္သမတ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပဌာန္းႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း (၁၉၈၈)ခုႏွစ္တြင္ တပ္မေတာ္မွ အာဏာသိမ္း၍ ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေပၚထြန္းခဲ့သည့္ အေျခခံဥပေဒ (၂)ရပ္စလံုး ဖ်က္သိမ္း၊ ရပ္စဲျခင္းခံခဲ့ရပါသည္။ (၁၉၈၈)ခုႏွစ္မွစ၍ ယေန႔တုိင္ ႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒမရွိသည့္ အေျခသုိ႔ ေရာက္ရွိေနသည္မွာ (၁၁)ႏွစ္ေက်ာ္မွ်ပင္ ရွိေနၿပီျဖစ္ေပသည္။
လက္ရွိျပည္နယ္(၇)ျပည္နယ္ႏွင့္တုိင္း(၇)တုိင္းတို႔ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းတည္ ေထာင္ထားသည့္ ျပည္နယ္ႏွင့္ တုိင္းေပါင္းစု ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မွ တန္း တူရည္တူကိုအေျခခံလ်က္ ေခတ္မီတိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးေအးခ်မ္းယာယာ၍ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုႀကီးအျဖစ္သုိ႔ အလ်င္အျမန္ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ရန္ လိုအပ္ေနပါသည္။ ျပည္ေထာာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ တုိင္းရင္းသားအားလံုး၏ အက်ိဳးကိုေရွးရႈလ်က္-၁) အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သမီးျဖစ္သူ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏုိဗယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဂုဏ္သေရရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဦးေဆာင္သည့္ အင္အယ္လ္ဒီ(ေခၚ) အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ အေရြးခ်ယ္ခံ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊၂) ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးေကာင္စီမွပုဂၢိဳလ္မ်ား၊၃) တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားကိုကုိယ္စားျပဳသည့္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး၍ ညွိႏိႈင္း ေဆာင္ရြက္ၾကလွ်င္ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲ၍ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုႀကီး မလြဲမေသြတည္ေဆာက္ႏုိင္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။
ကမၻာ့ကုလသမဂၢႀကီးႏွင့္လည္း ထုိကဲ့သို႔ပင္ သံုးပြင့္ဆုိင္ ညိွႏႈိင္း ေဆြးေႏြးေရးကို ခ်မွတ္လ်က္ ႏုိင္ငံတကာမွလည္း အေကာင္အထည္ေဖၚရန္ ေတာင္းဆိုေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ေဆာင္ရြက္မွသာလ်င္ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာႏွင့္တပ္မေတာ္ဖခင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံ ေတာ္သစ္ႀကီးဆီသို႔ ေရာက္ရွိမည္ဟူ၍လည္း ယံုၾကည္ပါသည္။ ကရင္တုိ႔သည္ ႏုိင္ငံထူေထာင္ရာတြင္ တန္းတူရည္တူ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားရွိေနသည္ျဖစ္ရာ ပါဝင္ခြင့္ရလွ်င္ တမူထူးျခားစြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ဟူ၍လည္း ယံုၾကည္ပါသည္။
ယခုသကၠရာဇ္ (၂ဝဝဝ)ျပည့္ႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလ(၁၂)ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္သည့္ (၅၃)ႏွစ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔မွ စတင္၍ တန္းတူရည္ တူျဖင့္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီျပည္ေထာာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီး ေပၚထြန္းေရးကို သံႏိၷ႒ာန္ခ်မွတ္ တည္ေဆာက္ၾကပါစုိ႔ဟူ၍ ဆႏၵျပဳေမတၱာရပ္ခံလုိက္ပါသည္။ ။

ေစာကေညာ္ ရဲ ့ကရင္ႏွင့္ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊ စာတမ္းမွ ေကာက္ႏွႈတ္ခ်က္