အသက္ ၁၉ႏွစ္အရြယ္ ေကအဲန္အယ္လ္ေအ ရဲေဘာ္ေလး ေစာမူေစးဟာ ေျခတဖက္ ျဖတ္လိုက္ရေပမယ့္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဒုကၡိတ ျဖစ္သြားရတဲ့ သူ႔ဘ၀ အတြက္ စိတ္ဓာတ္ မက်ဘဲ ျဖစ္ပ်က္ပံုကို ျပန္ေျပာရင္း ေက်နပ္ေနခဲ့တယ္။
“ဒီေကဘီေအက စစ္သားသစ္ ေကာက္လို႔ ထြက္ေျပးလာတဲ့ ရြာသားေတြကို က်ေနာ္တို႔တေတြ လမ္းရွင္းေပးရတာ သံုးေလးခါေလာက္ ရွိၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီတေခါက္မွာ ဒီေကဘီေအ ေထာင္ထားတဲ့ ဗံုးကို က်ေနာ္ နင္းမိေတာ့တာပဲ။ ေတာ္ေသးတယ္ေနာ္၊ က်ေနာ္သာ မနင္းမိဘဲ ရြာသားေတြထဲက အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ကေလးငယ္နဲ႔ မိခင္ေတြသာ နင္းမိရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ” လို႔ သူက ေျဖသိမ့္ေတြးနဲ႔ ေျပာျပေနတယ္။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေမလလယ္ေလာက္ ကတည္းက လိႈင္းဘြဲ ၿမိဳ႕နယ္ ထီးပယ္ရြာသားေတြ နယ္စပ္ဘက္ကို ထြက္လာတာ လမ္းမွာ မိုင္းဗံုးေတြ နင္းမိမွာစိုးလို႔ ဒုရင္းမွဴးနဲ႔အတူ ေစာမူေစးတို႔ တပ္ရင္း (၂၂) က ရဲေဘာ္ေတြ လမ္းရွင္းေပးၿပီး ရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ ရြာသားေတြကို တသုတ္ၿပီးတသုတ္ ေခၚထုတ္ လာခဲ့ရတယ္။ ထီးပယ္ ရြာသားေတြဟာ ရြာလံုးကြၽတ္ ေနအိမ္ကို စြန္႔ခြာလာခဲ့ၿပီး ေသာင္ရင္းေခ်ာင္း ကမ္းနံေဘးက လယ့္ေဘာ္ဟဲ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ စခန္းကို ေမလ (၂၀) ရက္ေန႔ကစလို႔ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းစြာနဲ႔ ေရာက္ရွိ လာခဲ့ၾကတယ္၊ သူတို႔အတြက္ ကယ္ဆယ္ေပးခဲ့ရတဲ့ ေကအဲန္အယ္လ္ေအ တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြဟာလည္း မိုးထဲေလထဲမွာ အေတာ္ပင္ပန္း ဆင္းရဲခဲ့ရတယ္။
ေစာမူေစးဟာ အသက္ (၉)ႏွစ္ အရြယ္ကတည္းက စစ္သား လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ ေကအဲန္ယူ တပ္ရင္း (၂၂) ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္၊ တပ္ရင္းမွဴးက အရမ္းငယ္ ေသးလို႔ သူ႕ကို ေက်ာင္းထားခဲ့ေပမယ့္ ေက်ာင္းမေပ်ာ္တဲ့ သူ႕ကို အသက္မျပည့္ေသးေတာ့ တပ္ရင္းမွဴးက အသက္ ၁၈ႏွစ္ ျပည့္မွပဲ စစ္သား လုပ္ခြင့္ေပးေတာ့ တယ္ေလ၊ ႏႈတ္လွ်ာသြက္လက္ၿပီး လူခ်စ္ခင္ေအာင္ ေနတတ္တဲ့ ေစာမူေစး အခုလို ရြာသားေတြကို ကူညီေပးရင္း ညာဖက္ ေျခေထာက္ကို ျဖတ္ထုတ္ လိုက္ရေတာ့ သူ႕ကို အရမ္းခ်စ္တဲ့ တပ္ရင္းမွဴးက “မင္းကို အသက္ျပည့္လို႔ အလုပ္မွာ ခိုင္းမယ္ဆိုကာမွ အခုေတာ့ မင္း ေျခတဖက္ ျဖတ္လိုက္ရတာကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္” လို႔ ေျပာေၾကာင္း သူက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။
မီးတြင္းထဲမွာ မိခင္ဆံုးၿပီးေတာ့ ဖခင္က ေနာက္အိမ္ေထာင္နဲ႔ ညီမလုပ္တဲ့သူက ပုသိမ္မွာ ေက်ာင္းေနတဲ့အခ်ိန္၊ သူက ေတာ္လွန္ေရးမွာ စစ္သားဘ၀နဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနခဲ့တယ္။ “က်ေနာ္သာ ေက်ာင္းေနေပ်ာ္ရင္ အခုေလာက္ဆို ညီမေလးလိုပဲ ပညာတတ္ တေယာက္ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က စစ္သားဘ၀ကိုပဲ ခံုမင္တယ္”၊ ငယ္ငယ္က တပ္ရင္းကေန ရြာကိုျပန္လည္ေတာ့ သူ႕တကိုယ္လံုး ထိုးထားတဲ့ ထိုးကြင္းမွင္ေၾကာင္ေတြကို ျမင္ၿပီး အဖြားဟာ ေသြးတက္ခဲ့ဖူးတာကို ျပန္ေျပာ ရယ္ေမာ ေနေသးတယ္၊ ဘ၀ကို စိတ္ပ်က္ အားငယ္မႈ ကင္းစြာနဲ႔ ေက်နပ္ ေရာင့္ရဲတတ္တဲ့ ေစာမူေစးမွာ စိုးရိမ္တာ တခုက ျဖတ္ထားတဲ့ ေျခေထာက္အနာ သက္သာလာရင္ ျပန္ေနစရာ တပ္ရင္းေနရာမွ ရွိပါ့ေတာ့မလားေပါ့။
ကိုယ္တိုင္က ေဆးကုသမႈသာ ခံယူေနရေပမဲ့ မိခင္တပ္ရင္း (၂၂) နဲ႔အတူ တပ္ရင္း(၁၀၁)၊ တပ္ရင္း (၂၁) ကို ဒီေကဘီေအေတြ ေနရာ၀င္ယူ လိုက္ၿပီ ဆိုတာကို ၾကားသိလိုက္ရတယ္၊ ဇြန္လ ၃ ရက္ေန႔ ကတည္းက ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ (၇) လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း ေဒသေတြကို ဒီေကဘီေအနဲ႔ နအဖ တပ္ေတြက ထိုးစစ္ ဆင္လာလိုက္တာ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ပါပဲ၊ နအဖ တပ္မ (၂၂) လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းေတြ ျဖစ္တဲ့ ခလရ (၈၁)၊ ခမရ (၂၀၁)၊ (၂၀၂)၊ (၂၀၃)၊ (၂၀၅) နဲ႔ (၂၁၀) တပ္ရင္းေတြက အေနာက္ကေန ၈၁-မမ၊ ၆၀-မမ၊ အာရ္ပီဂ်ီ-၇ စတဲ့ လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႔ ကူပစ္ေပးၿပီး ဒီေကဘီေအ (၉၉၉)၊ (၅၅၅)၊ (၃၃၃) တပ္မဟာနဲ႔ ဗဟို လံုၿခံဳေရး တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြက ေကအဲန္အယ္လ္ေအ တပ္မဟာ (၇) နယ္ေျမကို လက္နက္ႀကီးငယ္ေတြနဲ႔ အျပဳတ္ တိုက္ခိုက္ေနတယ္။
အဲဒီအတြက္ ဖားအံခ႐ိုင္၊ လိႈင္းဘြဲနဲ႔ ပိုင္က်ဳံ ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာရွိတဲ့ ေစဖိုးခီး၊ ပႏြယ့္ပူ၊ မဲ့လာအား၊ ပိုေပါ့ေလး၊ ခလဲ့ခို႔၊ ခလယ့္ေဒး၊ ၀ါးမီကလား၊ ထီးကေဟာ၊ တာကလယ္ခီး၊ ေမာပယ္ခို႔၊ ေမာသူးခီး၊ ၀ါး႐ႈိ႕ခို႔၊ ခလယ့္ကာ့၊ ထီးေဘာ္ေဒး၊ မဲ့ကဲ့၊ မဲ့တပူးထာ့၊ ကြီးေလး၊ ေဟာသူးခီး၊ ထီးပယ္ စတဲ့ ရြာေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ နီးပါးက ရြာသူရြာသား ၄၀၀၀ ေလာက္ဟာ ထိုင္းဘက္ကမ္းအထိ ထြက္ေျပး လာရတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ အသက္ ၁၃ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ သားသည္မိခင္ အမ်ဳိးသမီးေတြပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ ေက်ာင္းဖြင့္စမွာ စာေလးေတာင္ မသင္ရေသးတဲ့ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေလးေတြလည္း ေက်ာင္း မတက္ရ။ ရြာမျပန္ရနဲ႔ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ ေနၾကရတယ္၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘယ္ေသာင္ ဘယ္ကမ္း နားရမွန္း မသိေသးတဲ့ အနာဂတ္လမ္းစ ေပ်ာက္ေန သူေတြလိုပါပဲ။
ထိုင္းႏုိင္ငံ တာ့ခ္ခ႐ိုင္၊ ထာ့ေဆာင္ယန္း ၿမိဳ႕နယ္က အူးသူးထာ့၊ ႏိုဘိုး၊ မဲ့တရီနဲ႔ ကေလ့ထာ့ ေနရာေတြမွာ ထိုးစစ္ေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာရတဲ့ ကရင္ရြာသူ ရြာသားေတြကို ယာယီအျဖစ္ အေရးေပၚ ေနရာခ် ထားေပးတယ္၊ အဲဒီ ဒုကၡသည္ ရြာသားေတြကို ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႕ (တီဘီဘီစီ) က ဆန္၊ ဆား၊ အိုးခြက္ ပန္းကန္၊ ေစာင္၊ ျခင္ေထာင္ စတာေတြ ေပးၿပီး ကရင္ဒုကၡသည္ ေကာ္မတီ (ေကအာရ္စီ) နဲ႔ အျခား ကရင္လူမႈ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ကလည္း အ၀တ္အစားေတြ၊ ႏို႔စို႔ ကေလးေတြအတြက္ အႏွီးေတြ ေပးေနတဲ့အျပင္ ေဆး၀ါးေတြကိုလည္း ကရင္က်န္းမာေရး အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ေဒသဆိုင္ရာ ထိုင္း က်န္းမာေရးဌာနကလည္း တတ္ႏိုင္သမွ် ၾကည့္႐ႈ ေပးၾကတယ္၊ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ံုးကလည္း ဒုကၡသည္ေတြ ယာယီေနထိုင္ေရးအတြက္ တာလပတ္မိုးေတြကို လာေရာက္ ကူညီေပးတာလည္း ရွိတယ္။
ဒါ့အျပင္ နယ္စပ္တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ေဒသခံရြာသားေတြကလည္း ေပၚတာေတြအျဖစ္ ဒီေကဘီေအ စစ္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ ေရွ႕တန္းကို လိုက္ပါရၿပီး ထြက္ေျပးသူ ေျပး၊ မိုင္း ထိသူထိနဲ႔ အတိဒုကၡေရာက္ ၾကရျပန္တယ္၊ စစ္အစိုးရကေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္မွာ အခုျဖစ္တဲ့ နယ္စပ္တိုက္ပြဲဟာ နအဖစစ္တပ္နဲ႔ မဆိုင္ဘဲ ကရင္ေတြ အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ေနတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ ႏုိင္ငံတကာက သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ အစိုးရ မဟုတ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြေတာင္မွ လူ သားခ်င္းစာနာစိတ္နဲ႔ တတ္ႏိုင္သမွ် လာေရာက္ ကူညီေပး ေနတဲ့ၾကားက နအဖနဲ႔ ဒီေကဘီေအ ပူးေပါင္းတပ္ဖြဲ႕ရဲ႕ ထိုးစစ္ေၾကာင့္ ေနအိမ္စြန္႔၊ ရြာစြန္႔၊ ေက်ာင္းစြန္႔ၿပီး အ၀တ္တထည္ ကိုယ္တခုနဲ႔ ထြက္ေျပး လာတဲ့သူေတြဟာ သာမန္အရပ္သားေတြ မဟုတ္ဘဲ ေကအဲန္ယူေတြရဲ႕ မိသားစုေတြလို႔ စစ္အုပ္စုက မ်က္ႏွာလြဲ ခဲပစ္ ေျပာေနျပန္တယ္။
၎တို႔ စစ္အုပ္စုေတြကသာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ရာစုႏွစ္၀က္ေက်ာ္ၾကာတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ နယ္စပ္တိုက္ပြဲေတြကို ဖန္တီး လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုးရွည္ေစေရး တရား၀င္ အတည္ျပဳဖို႔ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ေနတဲ့ တကယ့္သမိုင္း တရားခံ အစစ္အမွန္ပါပဲ။
အခုထိုးစစ္မွာ စစ္အစိုးရကို ခုခံေတာ္လွန္ေနတဲ့ ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ (၇)ရဲ႕ နယ္ေျမေတြကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရဲ႕ တပ္ရင္းေနရာေတြ ျဖစ္ေအာင္ မရအရ သဲႀကီးမဲႀကီး ဇြတ္တိုး တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ ဒီေကဘီေအ တပ္ထဲက အရာရွိကအစ ေအာက္ေျခရဲေဘာ္အဆံုး ရက္သတၱ ႏွစ္ပတ္အတြင္းမွာ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ထိခိုက္ ေသေၾက ေနၾကရတယ္။
ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး တပ္ဖြဲ႕ေတြျဖစ္တဲ့ ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ (၇)ဘက္ကလည္း ေနာက္မဆုတ္တမ္း ေရွ႕ဆက္တိုးလာေနတဲ့ ဒီေကဘီေအ တပ္ဖြဲ႕ေတြကို ဘယ္လိုမွ တားဆီးလို႔ မရေတာ့တဲ့အဆံုး ေျပာက္က်ားစစ္ကို ဆင္ႏြဲသြားေတာ့မယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေစ တကယ္ထိခိုက္က်ဆံုးတာလည္း ကရင္ရဲေဘာ္ေတြပဲ ျဖစ္သလို၊ တကယ္ဒုကၡ ေရာက္ေနရတာကလည္း ကရင္ ျပည္သူလူထုပဲမို႔ ႏိုင္ငံေရးအရ အျမတ္ထြက္ ေနတာကေတာ့ တိုင္းျပည္ကို မတရား အုပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အစိုးရ အမည္ခံ စစ္အာဏာရွင္ အုပ္စုေတြပါပဲ။
ဒီ စစ္အာဏာရွင္ေတြ မျပဳတ္က် သေရြ႕ေတာ့ ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ကယား စတဲ့ အျခား လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား ေတြနဲ႕အတူ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးဟာလည္း အမွန္တရားအတြက္ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲ၀င္ ေနမယ္လို႔ ေစာမူေစးက ယံုၾကည္ထားတယ္။
လိႈင္းဘြဲ ၿမိဳ႕နယ္၊ ပီတူးထာ့ ရြာသားတဦးျဖစ္တဲ့ ေစာမူေစးကေတာ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္လွန္ေရး စစ္သားပဲ ဆက္လက္လုပ္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ စြန္႔လႊတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ အခုလို ေျပာပါတယ္၊ “က်ေနာ့္လို ေျခေထာက္ျပတ္ဖူးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ဦးေလးႀကီးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ဖူးတာပဲ၊ သူတို႔ေတြဆို ေတာင္တက္တာ လူေကာင္းေတြထက္ေတာင္ ပိုျမန္ေသးတယ္၊ က်ေနာ္လည္း ျပန္ေလ့က်င့္ရင္ အဲလိုျမန္ႏိုင္မွာပါ၊ က်ေနာ္ အသက္ရွင္ ေနသေရြ႕ေတာ့ ကရင္ျပည္သူေတြအတြက္၊ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ တရားတဲ့စစ္ကို ဆက္တိုက္ေနအံုးမယ္” ဟု ေစာမူေစးက စိတ္အားတက္ၾကြစြာ ေျပာေနပါေတာ့တယ္။
ေကအိုင္စီ၀က္ဆိုက္ဘ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment