ျဖစ္ရပ္မွန္ကုိ ကုိးကားေရးသားထားေသာ ေဆာင္းပါးေကာင္းတပုဒ္ပါ ခင္ဗ်ား။
(၁၉၆၄ခုႏွစ္ အေရွ႕ပိုင္းကာလ သထံုေဒသရွိ ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ(၅)မွ တပ္မွဴးအခ်ဳိ႕) (န၀တ သထံုတပ္ရင္း၏ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ခံရသည့္ ဗိုလ္မွဴးလင္းထင္(အလယ္လူ)ႏွင့္ တပ္မွဴးအခ်ဳိ႕)
မန္းအိုင္ဖန္း
လူမ်ဳိးတိုင္း တန္းတူေရး ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္ခြင့္ရွိတဲ့ ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး အစရွိတဲ့ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးေတြကို ေျပာ ဆိုၿပီး တိုင္းျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရးေခါင္းစဥ္နဲ႔ လူမ်ဳိးငယ္ေတြကို ခြဲထြက္ေရးသမားဆိုတဲ့ အမည္ဆိုးတပ္ၿပီး ဖိႏွိပ္ခဲ့တာ မဟာ လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒသမားေတြရဲ႕ လူမ်ဳိးေရး၀ါးမ်ဳိမႈနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု အတုအေယာင္ တျပည္ေထာင္စနစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုတာ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းမွာ အထင္အရွားပါပဲ။
၁၉၆၂၊ မတ္လ ၂ရက္ေန႔မွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြရဲ႕ တန္းတူအခြင့္အေရးရရွိတဲ့ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ကို တည္ေထာင္ဖို႔ လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာ ဒီမိုကေရစီနည္းနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရာက ဗိုလ္ေန၀င္း ဦးေဆာင္တဲ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္က တိုင္းျပည္အာဏာကို လက္နက္အားကိုးနဲ႔ သိမ္းယူခဲ့ၿပီး တျပည္ေထာင္စနစ္ကို စစ္အာဏာနဲ႔ က်ားကန္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္ သူေတြ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္နဲ႔ ခ်ီတက္မယ္ကို ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး ဗမာလုပ္ ဆိုရွယ္ လစ္နဲ႔ ျပည္သူေတြကို စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ နင္းထားၿပီး ေခြ်းသိပ္လွည့္စားခဲ့ပါတယ္။
တစ္ဖက္ကလည္း ေတာတြင္းလက္နက္ ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ၁၉၆၃ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလေလာက္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ မေအာင္ျမင္လို႔ ေတာထဲျပန္မယ္ဆိုရင္လည္း ျပန္လိုရာ ေဒသအထိ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ၿပီး ၇ရက္အတြင္း တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေပး မယ္လို႔ အာမခံခ်က္ ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲ တက္ေရာက္လာတဲ့အထဲမွာ ပထမဦးဆံုး ေဆြးေႏြးပြဲ ပ်က္သြားတာကေတာ့ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ဗမာျပည္)က သခင္စိုးတို႔အဖြဲ႕ပါ အျပန္ခရီးမွာ ဗိုလ္ေန၀င္းတပ္က လိုက္တိုက္လို႔ သခင္စိုးႀကီး အသက္ေဘးက သီသီကေလး လႊတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒုတိယ ေဆြးေႏြးပြဲပ်က္တဲ့ အဖြဲ႕ကေတာ့ ရဲေဘာ္ေဌး ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ မန္းဘဇန္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ေကအဲန္ယူ ပါတီ၊ ႏိုင္ေရႊက်င္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီတို႔ ေပါင္းစည္းတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ညီၫႊတ္ေရး တပ္ေပါင္းစု(မဒညတ)ပါပဲ။
ဒီျဖစ္ရပ္ကို သိလိုက္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမိုကေရစီတပ္ေပါင္းစု(မဒညတ)က ပဲခူး႐ိုးမကေန တပ္အင္အားနဲ႔ လာႀကိဳဖို႔ ႀကိဳတင္စီ စဥ္ထားတာေၾကာင့္ ဗိုလ္ေန၀င္းတပ္ရဲ႕ အႏၱရာယ္က လြတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲမွာလည္း ဧရာ၀တီတိုင္းကို ေရာက္ေနတဲ့ ေကအဲန္ယူပါတီ အရံဗဟိုေကာ္မတီရဲ႕ ေနရပ္ျပန္ကိစၥ အစိုးရက ဘာအကူအညီေပးရမလဲေျပာေတာ့ ေကအဲန္ယူ လူႀကီးေတြ က သူ႔အစီအစဥ္နဲ႔သူ ျပန္မွာလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကအဲန္ယူ အရံဗဟို ေကာ္မတီ မန္းဘေစာ အမွတ္(၇)ခ႐ိုင္ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕နယ္ကို ေကအဲန္ယူ ေအာက္ေျခနဲ႔ အစည္းအေ၀းလုပ္ဖို႔ ေရာက္ရွိေနတယ္။ ေရဒီယိုကေန ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ တပ္ေပါင္းစု (မဒညတ)နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြး ေႏြးပြဲပ်က္တယ္လို႔လည္း ေၾကညာေရာ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ စစ္တပ္က ေတာေက်ာင္းရြာ ေရာက္ေနတဲ့ မန္းဘေစာကို ဖမ္းဖို႔ ပိတ္ဆို႔ၾကတယ္။ မန္းဘေစာလည္း စစ္တပ္မေရာက္ခင္ ေရွာင္တိမ္းႏုိင္လို႔ အသက္ေဘးက လြတ္ေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။
ဗိုလ္ေန၀င္းက စတင္လိုက္တဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဗိုလ္ေစာေမာင္တို႔ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ကလည္း အစဥ္အလာမပ်က္(န၀တ)၊ (နအဖ)စတဲ့ နာမည္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းၿပီး အသက္ဆက္ေပးခဲ့ျပန္ပါတယ္။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာတဲ့ နည္းပညာေခတ္နဲ႔ အမီ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တည္ၿမဲေရးကို အသက္ဆက္ရာမွာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္သာ ေျပာင္းလဲေပမယ့္ စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ သ႐ုပ္သ႑ာန္ကေတာ့ အရင္အတိုင္းပါပဲ။ ဗိုလ္ေန၀င္းတုန္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ အဖြဲ႕တဖြဲ႕ ရွိပါ တယ္။
အဲဒါက ေစာဟန္တာသာေမႊး ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ေကအာရ္စီ ေခၚ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီပါ။ သူ႔ေနာက္က ေကအာရ္စီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာအုန္းေဖ၊ တပ္မဟာ(၃) ဗိုလ္ထ႐ူးမင္း၊ တပ္မဟာ(၅) ဗိုလ္လင္းထင္တို႔ ပါလာၾကတယ္။ ေစာဟန္တာသာေမႊး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာအုန္းေဖတို႔ကေတာ့ ရန္ကုန္ကုန္းျမင့္သာမွာ စစ္အစိုးရက ေနရာေပးထားပါတယ္။ တပ္မဟာ(၅) ဗုိလ္လင္းထင္နဲ႔ တပ္မဟာမွဴး ဗိုလ္၀င္းတို႔ကေတာ့ ရန္ကုန္သြားလိုက္ သထံုေနလိုက္ေပါ့။ တပ္မဟာ(၅) ဌာနခ်ဳပ္က သထံုၿမိဳ႕နယ္ထဲက ျမစ္ က်ဳိးမွာ ရွိတယ္။ ၁၉၆၄ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၂၈ရက္ ေန႔လည္ေလာက္မွာ သထံုစစ္တပ္က တပ္ရင္းမွဴးက ရဲေဘာ္ တစ္ ေယာက္ကိုလႊတ္ၿပီး ဗိုလ္လင္းထင္ကို Red Label တစ္လံုး လက္ေဆာင္ေပးခိုင္းတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗိုလ္လင္းထင္နဲ႔ ဗိုလ္၀င္း ဖီးယက္ကားတစ္စီးနဲ႔ ထြက္သြားလို႔ ဗိုလ္လင္းထင္တပည့္တစ္ေယာက္ Red Label ပုလင္း ယူထားလိုက္တယ္။
အမွန္ကေတာ့ သထံုတပ္ရင္းမွဴးက ဗုိလ္လင္းထင္နဲ႔ ဗိုလ္၀င္းတို႔ အိမ္မွာရွိမရွိ စံုစမ္းခိုင္းတာသာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ တပ္မဟာ(၅) ဌာနခ်ဳပ္(ျမစ္က်ဳိး)က တပ္ရင္းမွဴးေစာေစးထူးက ဗိုလ္လင္းထင္ရွိတဲ့ သထံုကို ဗုိလ္ႀကီးေရႊနဲ႔ ဗိုလ္မိုးဇက္တို႔က တပ္မဟာ(၅)အမိန္႔ကို မနာခံေၾကာင္း ျမစ္က်ဳိးရြာသူႀကီးနဲ႔ စာပို႔လိုက္တယ္။ ဗိုလ္လင္းထင္ ျပန္မေရာက္ေသးလို႔ ဗိုလ္လင္းထင္ ရဲ႕ တပည့္တစ္ေယာက္ကပဲ စာယူထားလိုက္တယ္။
ညေန(၅)နာရီေရာက္ေတာ့ ဗိုလ္လင္းထင္နဲ႔ ဗိုလ္၀င္းတို႔ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ စာကိုေတြ႕ေတာ့ ဗိုလ္၀င္းနဲ႔ အေဖာ္ေလး ေယာက္ ဘီးလင္းၿမိဳ႕နယ္၊ နတ္ႀကီးရြာမွာရွိတဲ့ ဗိုလ္ႀကီးေရႊကို ဗိုလ္လင္းထင္က သြားေခၚခိုင္းရာမွာ သထံုစစ္တပ္ကို ကားအကူ အညီ လွမ္းေတာင္းၿပီး စစ္တပ္ကားေရာက္လာတဲ့အခါ ခါတိုင္းလို ဗိုလ္၀င္းအိမ္ေရွ႕မွာ ကားကိုမရပ္ဘဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေစာ လူေဖာ့အိမ္မွာ စစ္ကားကို သြားရပ္ခဲ့ပါတယ္။
ကားေပၚက စစ္သားေတြကေတာ့ ဗိုလ္၀င္းအိမ္နားမွာ ေမွာင္ရိပ္ခိုၿပီး ကင္းပုန္း၀ပ္ ၀ိုင္းထားလိုက္ၾကပါတယ္။ ေမွာင္ေနၿပီျဖစ္လို႔ ဗိုလ္လင္းထင္နဲ႔ ဗိုလ္၀င္းတို႔ မသိလိုက္ၾကပါ။ ဗိုလ္၀င္းက စစ္ကားရဲ႕ ကားေခါင္းခန္းေပၚ တက္လိုက္တဲ့အခါ တပည့္ေလး ေယာက္ ေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ စစ္ကားေပၚ ပါလာတဲ့စစ္သားေတြဟာ အရပ္၀တ္နဲ႔ျဖစ္ေပမဲ့ ခါတိုင္းလို ဗိုလ္၀င္းရဲ႕တပည့္မ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ဘဲ တေယာက္စီၫွပ္ထိုင္တာဟာ ထူးျခားမႈတစ္ခုပဲလို႔ ဗိုလ္၀င္းက သူ႔ရဲ႕တပည့္ ေတြအေပၚ သံသယစိတ္ ၀င္လိုက္မိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒ႐ိုင္ဘာက စပယ္ယာဘီး ေမ့က်န္ခဲ့ေၾကာင္း ဘီးလင္းအထိ သြားရမွာျဖစ္လို႔ တပ္ရင္းမွာ ျပန္ယူရမယ္ေျပာၿပီး တပ္ရင္းကို ကားျပန္ေမာင္းလာခဲ့တယ္။ တပ္ရင္းေရာက္ေတာ့ ဗိုလ္၀င္းက တပ္ရင္းမွဴးကို ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ဆိုၿပီး တပ္ရင္း႐ံုးေပၚကို တက္သြားတယ္။ ခဏၾကာတဲ့ေနာက္မွာ ကားေပၚက်န္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္၀င္းရဲ႕တပည့္တစ္ေယာက္ဆီကို စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္ ေရာက္ လာၿပီး ဒုတပ္မင္း ဗိုလ္၀င္းက သူ႔ေသနတ္ေပးလိုက္ပါလို႔ ေတာင္းခဲ့တယ္။ ဗိုလ္၀င္းတပည့္က သံသယျဖစ္တာနဲ႔ မိမိကိုင္တဲ့ ဘေရာင္နီ ပစၥတိုေသနတ္ကိုသာ ေပးလိုက္တယ္။
တေအာင့္ၾကာေတာ့ ခုနက ဗိုလ္ကပဲ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ဒုတပ္မင္းဗိုလ္၀င္းက ခုနက ေပးလိုက္တာ သူ႔ေသနတ္မဟုတ္ ေၾကာင္း ေျပာျပန္ရာ ဗိုလ္၀င္းရဲ႕ေသနတ္ လားမားပစၥတိုကို ေပးလိုက္ရတယ္။ ေသနတ္ေပးၿပီးတာနဲ႔ ဗိုလ္၀င္းရဲ႕ တပည့္ေလး ေယာက္ အဖမ္းခံလိုက္ရေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ မတိုင္မီခင္ကတည္းက ဗိုလ္၀င္းဟာ တပ္ရင္း႐ံုးေပၚမွာ အရင္ အဖမ္းခံရၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္မွသိရေတာ့တယ္။ ဗိုလ္၀င္းနဲ႔ သူ႔တပည့္ေတြ သထံုတပ္ရင္း႐ံုးမွာ ဖမ္းထားတုန္းက ညဦးအခ်ိန္မွာပဲ ကာ ဘိုင္သံ ၂ခ်က္ ၾကားလိုက္ရၿပီး တပ္ရင္းအတြင္းမွာလည္း ေအာင္ၿပီဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ေသနတ္သံနဲ႔ ေအာင္ၿပီဆိုတဲ့အသံေတြ ၾကားယံုကလြဲၿပီး ဗိုလ္၀င္းနဲ႔သူ႔တပည့္ အျခားဘာမွ မသိေတာ့ပါ။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေရႊနဲ႔ ဗိုလ္မွဴးမိုးဇက္တို႔ သထံုတပ္ရင္း႐ံုးကိုေရာက္လာၿပီး ျပန္ထြက္သြားတာကို ဗိုလ္၀င္း ေတြ႕ လိုက္ရတယ္။ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေရႊနဲ႔ ဗိုလ္မွဴးမိုးဇက္တို႔ စစ္တပ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး သူတို႔ကို သစၥာေဖာက္လိုက္ၿပီဆိုတာကို ဗိုလ္၀င္း ခုမွ သိ လိုက္ရေတာ့တယ္။
အဲဒီျဖစ္စဥ္နဲ႔ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဗိုလ္လင္းထင္ဟာ သူေခၚခိုင္းတဲ့ ဘီးလင္းက ဗိုလ္မွဴးႀကီးေရႊအလာကို သထံုက ေဒါက္တာေစာ ဟိန္အိမ္မွာ ညစာစားရင္း ေစာင့္ေနတုန္းမွာ သထံုစစ္တပ္ရဲ႕ ဖမ္းဆီးျခင္းခံလိုက္ရျပန္တယ္။ ကားေပၚအေရာက္မွာ ႐ုန္းရင္း ဆန္ခတ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ကေန ဗုိလ္လင္းထင္ဟာ ဦးေခါင္းကို ကာဘိုင္နဲ႔ ႏွစ္ခ်က္ ဆင့္ပစ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ သထံုတပ္ရင္း႐ံုးမွာ ဖမ္းဆီးခံေနရခ်ိန္ ဗိုလ္၀င္းၾကားလိုက္ရတဲ့ ကာဘိုင္သံႏွစ္ခ်က္ဟာ ဗိုလ္လင္းထင္ကို တမလြန္ ေခၚေဆာင္သြားတဲ့ ေသမင္းတ မန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္မွ သိလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီတစ္ညလံုး သထံု၊ ဘီးလင္း၊ က်ဳိက္ထို၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ေတြမွာ သံခ်ပ္ ကာတပ္ေတြ မိုးလင္းထိ ကင္းလွည့္ၾကတယ္။ ဗိုလ္လင္းထင္အေလာင္းကိုလည္း ညတြင္းခ်င္း ေမာ္လၿမိဳင္ကိုသယ္ၿပီး ပင္လယ္ ထဲ ေဖ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာအုန္းေဖ၊ ေစာဟန္တာသာေမႊး အပါအ၀င္ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ရန္ကုန္ ကုန္းျမင့္သာမွာ ယာယီထိန္းသိမ္း ထားရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆက္လက္ေဆြးေႏြးၾကရာ ၁၉၆၄ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၂ရက္ေန႔မွာ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီနဲ႔ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတို႔ အတုအေယာင္ ၿငိိမ္းခ်မ္းေရး လက္မွတ္ေရးထိုးလိုက္ၾကေပမယ့္ တပ္မဟာ(၅) ဗိုလ္လင္းထင္ ရဲ႕ ဒုတပ္မဟာမွဴး ဗိုလ္၀င္း၊ ကိုယ္ေရးအရာရွိ ေစာဂ်ဴး(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာအုန္းေဖသား) ဗိုလ္မွဴးျပဴး၊ ဗိုလ္မွဴးဖားလူေက်ာ္၊ ဗိုလ္မွဴးမိုး ေ၀၊ ဗိုလ္မွဴးေဂၚဖရီ၊ ဗိုလ္မွဴးဖဲယားပေလး၊ ကပၸတိန္ဘခက္၊ ခြန္ဗေဆြ၊ ပဒိုဘြိဳင္းစ္၊ ကပၸတိန္က႐ူးဆိုး၊ ဗုိလ္ႀကီးလြန္းေမာင္တို႔ အသီးသီး ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ် ခံၾကရတယ္။
ဗိုလ္၀င္းကိုေတာ့ ေနာက္(၄)ႏွစ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေထာင္ကလႊတ္ၿပီး သထံုပါတီယူနစ္ ဥကၠဌ၊ သထံုၿမိဳ႕နယ္ ျပည္နယ္လႊတ္ ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေရႊကိုေတာ့ က်ဳိက္ထိုပါတီယူနစ္ဥကၠဌ ေျမွာက္စားျခင္းကို ခံခဲ့ရျပန္တယ္။
အင္းစိန္တိုက္ပြဲတုန္းက ေကအဲန္ယူဘက္က ေစာဘဦးႀကီးနဲ႔ မန္းဘဇန္တို႔က ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဦးႏု အစိုးရက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား ဆိုလာလို႔ ဦးႏုရဲ႕စကားကုိ ယံုစားမိတဲ့ ေစာဘဦးႀကီးက လက္မွတ္ေရးထိုးလိုက္မိတယ္။ ဒီလို လက္မွတ္ေရးထိုးတာကို မန္းဘ ဇန္နဲ႔ ေစာဟန္တာသာေမႊးတို႔က ကန္႔ကြက္ခဲ့လို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပ်က္ကြက္သြားခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္တာ မဟုတ္ဘဲ လက္နက္ခ် အညံ့ခံတာပဲလို႔ ေျပာတဲ့ မန္းဘဇန္နဲ႔ ေစာဟန္တာသာေမႊးရဲ႕ စကားကို ေစာဘဦးႀကီးက လက္ခံသြား တယ္။ ဒီလို အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္တဲ့ ေစာဟန္တာသာေမႊးဟာ ၁၉၆၄ခုႏွစ္က်ေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးလွည့္ကြက္ထဲ မ်က္စိလည္လမ္းမွားေရာက္သြားခဲ့ရတယ္။ ေစာဟန္တာသာေမႊးဟာ သူမေသခင္ မွားမွန္းသိလို႔ အင္းစိန္ နံ႔သာကုန္း ဘုရားေက်ာင္းမွာ ေစာဘဦးရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေတြသာ ဘုရားေက်ာင္းနံရံေတြမွာ ရွိေနရင္ က်ေနာ့္ကို ဟားတိုက္ ရယ္ေမာမွာပဲလို႔ သံေ၀ဂစကား ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး လွည့္စားခံရတဲ့ သမိုင္းကြင္းဆက္တစ္ခုကို ေျပာခ်င္တယ္။ ဖဆပလ ဦးႏုအစိုးရရဲ႕ လွည့္ကြက္တစ္ခုေပါ့။ ဖဆပလ က စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြကို လူစီးမီးရထားနဲ႔ တင္ပို႔တာ ေကအဲန္ယူက သတင္းရလို႔ တပ္မဟာ(၅) ဒုတပ္မဟာမွဴး ဗိုလ္၀င္း တို႔အဖြဲ႕က ရထားကို ျဖတ္တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ အဲဒါကို ဖဆပလအစိုးရက “ေကအဲန္ယူ ေမာ္လၿမိဳင္ရထားကို ဗံုးခြဲစဥ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ၃၀ကို တ႐ုတ္ျဖဴဆီ ေရာင္းစားခဲ့တယ္”ဆိုတဲ့သတင္းကို ျပည္သူေတြ ယံုမွားေအာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။
ယခင္ ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ(၅) ဒုတပ္မဟာမွဴး ဗိုလ္၀င္းတျဖစ္လည္း ဦးေစာေမာင္၀င္း (သထံုပါတီယူနစ္ ဥကၠဌေဟာင္း သထံုျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေဟာင္း)က အဲဒီျဖစ္ရပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၀မ္းနည္းပက္လက္ ေျပာျပတာကေတာ့ “အဲဒီ တိုက္ပြဲကို ငါကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ခဲ့တာပါ။ ဖဆပလက စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြကို လူစီးမီးရထားနဲ႔ပို႔တာ ငါတို႔ သတင္းရလို႔ ျဖတ္တိုက္တာ လက္နက္ေတြကို မသယ္ႏုိင္လို႔ ရြာသားေတြကိုေခၚၿပီး သယ္ခိုင္းရတာပါ။ ဘယ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူကိုမွ မဖမ္းခဲ့ပါဘူး။”
ဒီအျဖစ္မွန္ကို ေရးသားေဖာ္ျပဖို႔ ေစာထြန္းေအာင္ခ်ိန္ (ျမန္မာ့သမိုင္း ပါေမာကၡ အၿငိမ္းစား)ကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ က်ယ္က်ယ္ ေတာ့လည္း မေျပာရဲဘူး။ ေရးခိုင္းလည္း ဘယ္သူမွ မေရးရဲဘူး။ ေရးရဲလည္း စစ္အစိုးရ စာေပစိစစ္ေရးရဲ႕ အမိႈက္ျခင္းထဲပဲ ေရာက္မွာပါ။ အမွန္ကေတာ့ လူေတြကို အကာအကြယ္ ယူတတ္တဲ့သေဘာနဲ႔ ဖဆပလက စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြကို စစ္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္နဲ႔ မပို႔ဘဲ လူစီးမီးရထားနဲ႔ ပို႔လိုက္တာဟာ သူတို႔ လံုၿခံဳေရးသာမက ႏိုင္ငံေရးညစ္ပတ္မႈကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ လုပ္တာလည္း ပါပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရရဲ႕ စစ္အာဏာတည္ၿမဲေရးျဖစ္တ့ဲ “ငရဲကိုပို႔မဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္း”ဆိုတာကို ျပည္သူေတြၾကားေအာင္ တမလြန္ဘ၀က ဖထီးေစာဟန္တာသာေမႊးနဲ႔အတူ ၿပိဳင္တူေအာ္ေပးလိုက္ပါအံုးလို႔။ ျပည္သူေတြက နားစြင့္ေနၾကပါလိမ့္မယ္။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဤျဖစ္ရပ္မွန္ေဆာင္းပါးကို ေဆာင္းပါးရွင္ကိုယ္တိုင္ ယခု သက္ရွိထင္ရွားရွိေနသည့္ ေစာေမာင္၀င္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းၿပီး ေရးသားတင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ကိုၾကည့္၍ ယခု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူထားၾကေသာ လက္နက္ကိုင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕မ်ား စစ္အစိုးရအေပၚ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ျဖင့္ သတိထား ၿပီး မဆက္ဆံဘဲ အႏၱရာယ္ႏြံအတြင္းသို႔ မသက္ေရာက္ေစရန္ သတိေပးလိုက္ရပါသည္။
No comments:
Post a Comment