တင္းမာမႈဒီဂရီ တိုးျပလာေနတဲ့ မေနာေျမက ေသနတ္သံမ်ား

(တူေမာင္ညိဳ )

(၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၁၂ ရက္)
- ကခ်င္ျပည္နယ္အထူးေဒသ (၂) KIO (လိုင္စင္)
- ရွမ္းျပည္နယ္(ေျမာက္ပုိင္း) အထူးေဒသ (၂) UWSP (ပန္ဆန္း)
- ရွမ္းျပည္နယ္(အေရွ႕ပုိင္း) အထူးေဒသ (၄) NDAA (မုံးလား)

အပစ္ရပ္ထားၾကတာလည္းတူတယ္။နယ္ျခားေစာင့္တပ္(BGF)အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းေရး လက္မခံႏုိင္ၾကတဲ့ကိစၥမွာလည္း တစ္စံုတစ္ရာ တူညီမႈေတြ ရွိေနတယ္။ တ႐ုတ္နယ္စပ္ကို ေက်ာေပးထားၾကတာျခင္းလည္း တူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ (KIO)ကိုကြက္ၿပီး စစ္ေရးဖိအားေတြ တိုးေပးလာရတာလဲ။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး (ၿငိမ္းခ်မ္းေရး) လံုးလံုးလ်ားလ်ား ပ်က္သုဥ္းသြားၿပီဆိုတာကို ေဖာ္ျပခ်င္တာလား။“အမာကိုေရွာင္ အမြကိုတိုက္” ဆိုတဲ့ စစ္ပရိယာယ္လား။

တ႐ုတ္အစုိးရနဲ႔(MoU)ထိုးထားတဲ့ “ဧရာဝတီျမစ္ဆံု ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း၊ ေက်ာက္ျဖဴ-ယူနန္ ေရနံနဲ႔ သဘာဝဓါတ္ေငြ႔ပုိက္ လုိင္းစီမံကိန္း၊ မူဆယ္- ေက်ာက္ျဖဴ ရထားပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္ စီမံကိန္း၊ စစ္ကိုင္းတုိင္းေဒသႀကီးနဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္းက အေထြေထြ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး စီမံကိန္း”ေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ရွင္းလင္းေရးလုပ္သလား။

သမၼတ ဦးရွစ္လံုးေျပာတဲ့ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမယူေသးသည့္ အဖြဲ႔ (၂)ဖြဲ႔”နဲ႔ ပူးေပါင္းသြားတဲ့ ၃ဖြဲ႔ထဲမွာ (KIO) ပါေနတာေၾကာင့္လား။ ဒီလိုဆိုရင္ (KIO) နဲ႔“ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”ယူထားတာပ်က္သြားၿပီဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။

တင္းမာမႈက ေသနတ္သံထြက္ရံုတင္မကဘူး၊ ႏွစ္ဖက္ေသဆံုးထိခုိက္ဒဏ္ရာရတဲ့အဆင့္ထိ ဒီဂရီတိုးလာေနတယ္။

“ႏွစ္ႏုိင္ငံနယ္စပ္မွာ ကီလိုမီတာ ၂၀၀၀ေက်ာ္ ရွည္လ်ားၿပီး ႏွစ္ႏုိင္ငံစီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးအတြက္ နယ္စပ္ေဒသ တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းေရးမွာ မ်ားစြာ အေရးႀကီးပါေၾကာင္း”ဆုိၿပီး တ႐ုတ္သမၼတဟူက သမၼတဦးသိန္းစိန္ကို ေျပာလုိက္တာ ရက္ပုိင္းမွ် (၁၆ ရက္ခန္႔)သာ ရွိပါေသးတယ္။

အပစ္ရပ္တဲ့ကိစၥမွာ (KIO) ဟာအျခားအဖြဲ႔မ်ားနဲ႔မတူတဲ့ျခားနားမႈေတြရွိပါတယ္။

အပစ္အခတ္ရပ္စဲဖို႔ (နဝတ)စစ္အစုိးရနဲ႔ အၾကာဆံုး ေဆြးေႏြးတဲ့အဖြဲ႔ဟာ (KIO) ျဖစ္ပါတယ္။ ၄ ႏွစ္နီးပါးေလာက္ ၾကာပါတယ္။

အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအတြက္ (KIO)နဲ႔ (နဝတ)စစ္အစုိးရ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အၿငိမ္းစား သံအမတ္ႀကီး ဦးလဝမ္၊ သိကၡာေတာ္ရ ဆရာေတာ္ ဦးဇဘြဲကၽြံနဲ႔ ဦးခြန္ျမတ္တို႔က ဆက္သြယ္ေပးမႈနဲ႔ ၾကဴကုတ္ (ပန္ဆုိင္း)မွာ စတင္ ေဆြးေႏြးတာပါ။ အဲဒီကာလမွာ (KIO)နဲ႔ အပစ္ အခတ္ မရပ္စဲႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ရွမ္းျပည္နယ္ထဲမွာရွိတဲ့ (KIO)ရဲ႕ တပ္မဟာ(၄)နဲ႔ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီ (၁၃) ရက္ေန႔မွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲခဲ့ပါတယ္။ တပ္မဟာ (၄)ရဲ႕ ဒုတိယတပ္မဟာမွဴး ဦးမထုေနာ္နဲ႔ (ရမခ) တိုင္းမွဴးတို႔ လား႐ႈိးၿမဳိ႕မွာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး သေဘာတူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္မဟာ(၄)က “ေကာင္ခါး”ကို ဌာနခ်ဳပ္လုပ္ထားပါတယ္။

၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ၂၄ရက္ေန႔၊ လားရိႈးၿမိဳ႕မွာ (ရမခ)တိုင္းမွဴး၊ ဒုတိယတပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္ေရး ၫြန္ၾကားေရးမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္ဝင္းတို႔နဲ႔ (KIO) က ေဒါက္တာလဂ်ာ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ေတြ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ၁၉၉၄ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚဝါရီလ ၂၄ရက္ေန႔မွ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္”လက္မွတ္ေရးထုိးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီပြဲကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္ မုိင္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔တုိ႔ တက္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ထူးျခားခ်က္တစ္ခုက (KIO)ကိုယ္စားလွယ္က “အမ်ိဳးသားညီလာခံ”မွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါဝင္တက္ေရာက္ ေဆြးေႏြးတာပါ။ ဒါ့အျပင္ ျမစ္ႀကီးနားမွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ႀကံ့ဖြံ႔အသင္းကလုပ္တဲ့ “လူထုအစည္းအေဝးပြဲ”ရဲ႕ သဘာပတိစင္ျမင့္ေပၚမွာ အဲဒီကိုယ္စားလွယ္ႀကီးကို ဦးစခုန္တိန္႔ယိန္းနဲ႔အတူ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈)ရဲ႕အေျခခံမူမ်ားနဲ႔ အေသးစိတ္အေျခခံရမယ့္မူေတြပါတဲ့ ေမာ္ကြန္းမွတ္တမ္းဆိုတဲ့ စာအုပ္ကိုလည္း အဲဒီ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးကပဲ ထိုစဥ္က ညီလာခံက်င္းပေရး ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္ (ယခု သမၼတ)ထံ အပ္ႏွံေနတဲ့ပံုကို ၂၀၀၇ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၃ရက္ေန႔ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေတြမွာ ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ အဲဒီကိုယ္စားလွယ္ႀကီးဟာ (KIO)ကထြက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးပါတီေထာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါတယ္။

သိန္းစုိးေကာ္မရွင္က“တည္ေထာင္ခြင့္”ပင္ မျပဳခဲ့ပါဘူး။ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တသီးပုဂၢလအျဖစ္ ဝင္ေရာက္အေရြးခ်ယ္ခံဖို႔ ထပ္ မံ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါကိုလည္း သိန္းစုိးေကာ္မရွင္က ခြင့္မျပဳပါဘူး။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျမစ္ႀကီးနားမွာရွိတဲ့ ႀကံ့ဖြံပါတီထဲ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖအျဖစ္ ဝင္ေရာက္ဖို႔ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါတယ္။

ၾကည့္ရတာ “ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ”က ဘာမွတုန္႔ျပန္ပံု မေပၚပါဘူး။

ေနာက္ထူးျခားခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ၂၀၁၀ ႏုိဝင္ဘာ (၄) ရက္ေန႔မွာဖြဲ႔စည္းတ့ဲ “ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု ေပၚထြန္းေရးေကာ္မတီ (CEFU)”မွာ ဥကၠ႒အျဖစ္ (KIO) ဒုတိယဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အင္ဘန္လပါဝင္လာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုေပၚထြန္းေရး ေကာ္မတီ (CEFU)ဟာ ၂၀၁၁၊ ေဖေဖၚဝါရီလထဲမွာ “ညီၫႊတ္ေသာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီ (UNFC)”အျဖစ္ ယခုအခါ ျပင္ဆင္ဖြဲ႔ စည္းထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

(UNFC) ရဲ႕ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (မူၾကမ္း) အခန္း (၂) ၊ ပုဒ္မ (၆) -

(ဂ) စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုက UNFC အဖြဲ႔ဝင္အား တုိက္႐ုိက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္ဝိုက္၍ျဖစ္ေစ ႏုိင္ငံေရးအရ ဖိတ္ေခၚကမ္းလွမ္းလာလွ်င္ တဖြဲ႔ခ်င္းအေနျဖင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈ မျပဳရန္ႏွင့္ UNFC အေနျဖင့္သာ စုစည္းေဆြးေႏြးရန္။

(ဃ) ႏုိင္ငံေရးအရျဖစ္ေစ၊ သေဘာတရားေရးအရျဖစ္ေစ ရန္/ငါစည္း ျပတ္သားမႈရွိျခင္း။

အခန္း (၄) ပုဒ္မ (၁၄) -

(ဆ) ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီအဖြဲ႔ဝင္တဖြဲ႔ကို စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုက က်ဴးေက်ာ္တုိက္ခုိက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လာလွ်င္ က်န္ ဖက္ဒရယ္ ေကာင္စီအဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီ၏ ဆံုးျဖတ္ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားအရ လုိက္နာေဆာင္ရြက္သြားၾကရမည္။

စသျဖင့္ ေဖၚျပပါရွိပါတယ္။ (UNFC)တြင္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြျဖစ္တဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ (NMSP)၊ (KIO)တုိ႔ ပါဝင္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး တင္ျပလုိတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ဒီလိုစစ္ေရးတင္းမာမႈေတြ ျဖစ္လာေနတာကို ျပည္တြင္းျပည္ပမွာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီ အဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးက ဘယ္လိုပါဝင္ေဆာင္ရြက္ၾကမလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ့္ျပႆနာကိုယ္ရွင္းဆိုၿပီး သီးျခားကင္းလြတ္စြာ ေနထုိင္ဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ/ ေရြးခ်ယ္ခံ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြအေနနဲ႔လည္း ဒီကိစၥေတြကို အေလးထား ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းရမယ့္ တာဝန္ရွိပါတယ္။

“နယ္စပ္ေရးရာ ဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္ႏွင့္ နယ္ျခားတပ္မ်ား ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး႐ံုး”က သာကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းရမယ့္ ျပႆနာအ ျဖစ္ သတ္မွတ္ပုိင္းျခားထားလုိ႔ (လံုးဝ)မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။

ဒါဟာ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာ။

တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေရးနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ။

ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈)ေဘာင္ထဲက ေျဖရွင္းလုိ႔မရတဲ့ ျပႆနာအျဖစ္ ေဖၚျပေနတာလည္း ျဖစ္တယ္။