၈ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးကိုစစ္တပ္က ျဖိဳခြင္းတယ္။ ေက်ာင္းသား ၁ေသာင္းခြဲေက်ာ္နယ္စပ္ေဒသေတြကို ထြက္ေျပးလာတယ္။ ထြက္ေျပးလာတဲ့သူေတြ က လက္နက္ရွာျပီး ျပန္တိုက္မယ္ဆိုတဲ့ၾကီးမားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ ့ပါ။ ေတာထဲေရာက္ေတာ့ အေျခေနက ျပည္တြင္းမွာလို မဟုတ္ဘူး။ စိန္ေခၚမႈအသစ္ေတြ ။ မေမ်ာ္လင့္ထားတာေတြ။ တခ်ို ့စိတ္ဓါတ္က်လာတယ္။ တခ်ိဳ ့အားမေလ်ာ့ဘူး။
ဒီအေျခအေနကို စစ္အစိုးရက အခြင့္ေကာင္းယူတယ္။ ျပန္လာခဲ့ၾက။ ခြင့္လြတ္တယ္။ နိင္ငံေရးလုပ္ျခင္ရင္
ျပည္တြင္းမွာလုပ္လို ့ရတယ္ ဆိုျပီး မိ္န္ ့ခြန္းေတြ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲေတြနဲ ့အဆက္မျပတ္
ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ နိင္ငံေရးပါတီေတြ တည္ေထာင္လႈပ္ရွားခြင့္ကိုလည္း ခုထက္ေပးထားပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ထိုင္းနိင္ငံ တပ္ခ္ ခရိုင္ စစ္တပ္ေလဆိတ္ကေန တပ္မတာ္
ေလယ်ဥ္နဲ ့အေခါက္ေခါက္အခါခါ သယ္ျပီး ျပန္ပို ့ပါတယ္။ ျပန္တဲ့သူေတြေတာ္ေတာ္ရွိတယ္။ တခ်ို ့က အလံေထာင္ျပီး ခ်ီတက္ျပီးေတာ့ေတာင္ျပန္သြားလိုက္ၾကေသးတာ။ ပံုမွာျမင္တဲ့အတိုင္းေပါ့။
ဒီအခ်ိန္က ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက နယ္စပ္ ကရင္ ၊ မြန္ နဲ ့ကရင္နီစခန္းေတြမွာ ။ ၾကိဳဆိုေရးစခန္းေတြက
တပ္ခရိုင္နဲ့ ကန္ ခ်နပူရီ ျမိဳ ့ေတြမွာဖြင့္ထားတာ ၊ ျပန္ခ်င္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြျပန္နိင္ဖို ့အတြက္ ထိုင္းရဲေတြက ကူညီတယ္။ ေက်ာင္းသားတေယာက္ကို ျပန္ပို ့ေပးတဲ့ ထိုင္းရဲကို စစ္အစိုးရကဘတ္ေငြ ၅ ေထာင္ ဆုေပးပါေသးတယ္။ ဘတ္ေငြ ၅ ေထာင္ေပးမယ္ဆိုတာကိုလဲ တရား၀င္သတင္းစာေတြမွာေၾကညာတာ။ ျပန္ခ်င္သူေတြ ၊ စိတ္မခိုင္သူေတြအတြက္ေပ်ာ္စရာၾကီၚေပါ့
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကလဲရိွတယ္။
မာမီကိုလြမ္းျပီ၊ အေမ့ကိုသတိရတယ္။ ျပည္တြင္းမွာနိင္ငံေရးလုပ္လို ့ရျပီ။ ကရင္ေတြဆိုးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကြဲေနတယ္။ စသျဖင့္ေတြေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို ့ဘာမွ မေျပာပါဘူး။
ျပန္ခ်င္တဲ့သူေတြ ျပန္ပါေစ ေပါ့။ ျပန္လာတဲ့သူေတြကို အစိုးရရဲ သတင္းစာေတြ တီဗီြေတြမွာသူရဲေကာင္းေတြလို ေဖၚျပၾကတယ္။ က်န္ ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တို ့ကိုေတာ့ အစြန္းေရာက္စစ္ေသြးၾကြ၊ ကရင့္ေနာက္လိုက္။
No comments:
Post a Comment