ဖြတ္မိေခ်ာင္းျဖစ္ ျမစ္မခ်မ္းသာ

ဖြတ္မိေခ်ာင္းျဖစ္ ျမစ္မခ်မ္းသာ

စိန္သံလံုး

“ဖြတ္မိေခ်ာင္းျဖစ္ ျမစ္မခ်မ္းသာ” ဆိုတဲ့ စကားရွိပါတယ္။ ၾကံ႕ဖြတ္ကို ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တဲ့သူ မျဖစ္ဘဲ ဖြတ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ျမစ္ရဲ႕ဘုရင္ မိေခ်ာင္းျဖစ္သြားလို႔ ျမစ္စိတ္မခ်မ္းသာ ျဖစ္ရတဲ့ကိစၥကို စကားပံုအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တာပါ။

ခုလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး အမ်ားျပည္သူဘက္က ရပ္တည္မယ့္ ဒုတိယသမၼတအသစ္ကို ေမွ်ာ္မွန္းေစာင့္စားေနတုန္းမွာ တမတ္သားအဖြဲ႔က ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ျမင့္ေဆြကို နာမည္စာရင္းတင္လိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ... ဆိုေတာ့ ... ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္သူလူထုရဲ႕ ကံၾကမၼာက စိုးရိမ္ေရမွတ္ကို ေရာက္သြားတာပဲ။

အဲဒီ ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ျမင့္ေဆြဆိုတာက ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လုပ္ေနသူပဲ။ သူက အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ရာထူးေတြ ဆက္တိုက္ တက္လာသူျဖစ္တယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးျမင့္ေဆြက ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရာထူးကို ရရွိေနခ်ိန္မွာပဲ ကစထမွဴး (တိုင္းမွဴးခ်ဳပ္) တာ၀န္နဲ႔ ေရႊ၀ါေရာင္သံဃာ့အေရးအခင္းကို ႏွိမ္နင္းခဲ့သူျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္က ရက္စက္တတ္သူ မဟုတ္ေပမယ့္ အထက္က အမိန္႔ေပးလာရင္ ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ မစဥ္းစားဘဲ (ကိုယ္ပိုင္ဦးေႏွာက္မသံုးဘဲ) ခိုင္းတာလုပ္တတ္သူ ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး တပ္မေတာ္သားအသိုင္းအ၀ိုင္းကေတာင္ ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕ရတဲ့သူ ျဖစ္တယ္။

“ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံကို ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းေနပါၿပီလို႔ အေမရိကန္နဲ႔ EU ကို လွည့္စားေနတာ ဟိုက မသိဘူးထင္လို႔လား။ သိသမွ သိပ္သိေပါ့။ ဟိုက ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ၊ ဘယ္ေလာက္ထိ လိမ္ၾကမလဲဆိုတာကို ျပံဳးျပံဳးႀကီး ၾကည့္ေနတာမ်ား အေကာင္းမွတ္လို႔ ...”

 

ေျပာရရင္ေတာ့ သူ အဲဒီ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရာထူးရခဲ့တာဟာ ‘ေတာ္’ လို႔ ရခဲ့တာလို႔ ေျပာရပါမယ္။ ဘယ္လုိေတာ္တာလဲဆိုေတာ့ စစ္ေရးအရ ဘာမွသမိုင္း မရွိေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊနဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္လို႔ ရာထူးႀကီးႀကီးကို ႏွစ္ပိုင္းအတြင္း ရခဲ့တာပါ။ ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္ရဲ႕အမ်ဳိး သထံုဇာတိျဖစ္တဲ့ ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ျမင့္ေဆြဟာ ခိုင္းတာလုပ္တဲ့ေနရာမွာ စိတ္ခ်ရလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊက ရန္ကုန္တိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးအထိ ေပးခဲ့တာပါ။

မၾကာခင္ကပဲ လွ်ပ္တစ္ျပက္ ဂ်ာနယ္ကို ယာယီပိတ္ထားဖို႔နဲ႔ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ကိုျမတ္ခိုင္ကို ရခိုင္ပဋိပကၡ ပိုမိုႀကီးထြားေအာင္၊ ဆူပူမႈျဖစ္ေအာင္ လံႈ႔ေဆာ္တယ္ဆိုၿပီး ပုဒ္မ ၅၀၅ (ခ) (ဂ) နဲ႔ တရား႐ံုးမွာ တရားစြဲခဲ့တာ သူပါ။ သမၼတႀကီးက မီဒီယာေတြကို စတုတၳမ႑ိဳင္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး ေလးေလးစားစား ေနရာေပး ဆက္ဆံေနခ်ိန္မွာ အၿမီးက လွန္ခ်ဳိးခဲ့သူျဖစ္ၿပီး မေရာင္ရာဆီလူးတဲ့ ျမင့္ေဆြလို႔ လူသိမ်ားလာသူပါ။

မေရာင္ရာဆီလူးတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ကိစၥ ရခိုင္ျပည္နယ္ အစိုးရက အေရးမယူဘဲ ဘာမွမဆိုင္တဲ့ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးက ၀င္ေရာက္တရားစြဲတာ၊ ႐ံုးတင္တာ ပံုစံမမွန္ဘူး ျဖစ္ေနတာကို ဆိုလိုတာပါ။ ေသြး႐ိုးသား႐ိုး မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန ဘာမွ ၀င္ေျပာခြင့္ မရွိတာကလည္း ထူးဆန္းေနတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက ဂ်ာနယ္ကို ယာယီပိတ္ၿပီး အျပစ္ေပး႐ံုနဲ႔ မၿပီးေသးဘဲ တရားစြဲ၊ ႐ံုးတင္၊ ေထာင္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာဟာ “အရပ္ရပ္ ေနျပည္ေတာ္ ၾကားလို႔မွ မေတာ္” လို႔ပဲ ေျပာရေတာ့မွာပါ။ အခုအခ်ိန္ဟာ အရင္က အက်င့္ေဟာင္းေတြအတိုင္း မေက်နပ္ရင္ ဖမ္းခ်င္သလို ဖမ္းၿပီး ေထာင္ခ်ခ်င္သလို ေထာင္ခ်ေနတဲ့ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲမွာ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ (၃၇၄) အရ ဥပေဒနဲ႔အညီ ခုခံေခ်ပခြင့္ ရွိေစရမည္လို႔ ျပဌာန္းထားပါတယ္။ စာအိတ္ေပးၿပီး ေထာင္ခ်တဲ့ ‘မတရားတဲ့ေခတ္’ ကုန္သြားပါၿပီ။

အဲဒီ ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ျမင့္ေဆြဆိုတာ ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုေတာ့ ႐ွဴးတိုက္ရင္ လိုက္ကိုက္တတ္တဲ့ သတၱ၀ါလိုမ်ဳိးပဲ။ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္း မရွိတာ ေသခ်ာတယ္။ အေပၚကလည္း ဒီလိုလူမ်ဳိးပဲ သေဘာက်တယ္။ တိုင္းျပည္ကို ေၾကညာထားတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊ အနားယူသြားၿပီတဲ့။ အခု ျမင့္ေဆြကို ဒုတိယသမၼတျဖစ္ဖို႔ လုပ္ေနတာဟာ တမတ္သားကိုယ္စားလွယ္ေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊပဲ။ သူ႔တပည့္ရင္းကို စအဖ အႀကီးအကဲ ေနရာေပးၿပီး ေနာက္က အကြက္ေတြ ေရႊ႕ေနတာကလည္း ျငင္းမရတဲ့ကိစၥပဲ။ မင္းေအာင္လိႈင္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးရာထူး မေပးတာကိုပဲ ၾကည့္။ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးရဲ႕ အထက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊ ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတဲ့ သက္ေသတခုပဲ။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ေနတယ္။ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြ ေပးေနတယ္လို႔ အသံေကာင္း ဟစ္ေနၾကေပမယ့္ ဆဲဗင္းဇူလိုင္ကိစၥနဲ႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကို တရက္ဖမ္းတာ၊ အခမ္းအနားေတြ လုပ္ခြင့္မျပဳတာ၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး၊ ရဲေထာက္လွမ္းေရးေတြ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတာ၊ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ အေသးအဖြဲေလးေတြကအစ ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္တာေတြ ဥပမာ - BURMA နဲ႔ MYANMAR ကိစၥ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ေနတာေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရလို႔ ေခၚလို႔မရတဲ့ ေနာက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ ႀကိဳးကိုင္ေနတဲ့ အစိုးရဆိုတာ ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚလြင္ေနပါၿပီ။

ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံကို ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းေနပါၿပီလို႔ အေမရိကန္နဲ႔ EU ကို လွည့္စားေနတာ ဟိုက မသိဘူးထင္လို႔လား။ သိသမွ သိပ္သိေပါ့။ ဟိုက ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ၊ ဘယ္ေလာက္ထိ လိမ္ၾကမလဲဆိုတာကို ျပံဳးျပံဳးႀကီး ၾကည့္ေနတာမ်ား အေကာင္းမွတ္လို႔ ...။

ႏိုင္ငံတခုမွာ ေခါင္းေဆာင္က အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒုတိယသမၼတဆိုတာ ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ပါ။ အရည္အခ်င္းရွိဖို႔ လိုသလို စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္တဲ့ ဦးေႏွာက္မ်ဳိးလည္း ရွိဖို႔လိုပါတယ္။ ခိုင္းတာ လုပ္ၿပီး အရာရာမွာ ေခါင္းညိတ္တတ္တဲ့ ပုတ္သင္ညိဳလို လူမ်ဳိးကေတာ့ တိုင္းျပည္မွာ လူႀကီးမျဖစ္သင့္ပါဘူး။

ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဘ၀နဲ႔ ဘာေတြ လုပ္ေပးႏိုင္လို႔လဲ။ ေမလ တလလံုး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြ နစ္နာမႈ ဆႏၵျပပြဲေတြကိုလည္း ေျဖရွင္းေပးႏိုင္လို႔လား။ အဲဒီလို လူက တႏိုင္ငံလံုးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဒု-သမၼတ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ...။ ေနာက္ၿပီး အရင္လူေဟာင္းေတြခ်ည္းပဲ ေနရာယူထားတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္နဲ႔ ျပည္သူလူထုကို မ်က္လွည့္ဆက္ျပေနဦးမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ေရွ႕ေရးကေတာ့ ရင္ေလးစရာပါပဲ။ ။