တစ္ခ်ိန္တုံးက
အေတာ္ပင္စည္းလံုးညီညြတ္ခဲ႔ေသာ ကရင္လူမ်ဳိးတို႔သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔လက္ထက္သို႔
ေရာက္ေသာအခါ စည္းလံုးမႈအေတာ္ပင္ ယိုယြင္းလာေၾကာင္း ေလ႔လာသိရွိရသည္။တို႔ကရင္လူမ်ဳိးေတြ ျပန္လည္စည္းလံုးညီညြတ္ဖို႔အတြက္ ကရင္လူမ်ဳိးေတြဟာ ကိုယ္ကရင္ျဖစ္ရတာကို ဂုဏ္ယူတတ္ရမည္။ ဂုဏ္ယူႏုိင္ရပါမည္။ ဒီကေန႔ အေျခအေနအရ ကရင္လူမ်ဳိးေတြရဲ႔ အေနအထားကို ၾကည္႔ရသည္မွာ အားရစရာမရွိဘူးလို႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါသည္။ ကရင္တခ်ဳိ႔လည္း ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ဳိးရွိတာ ေတြ႔ရပါသည္။ ကရင္လူမ်ဳိးေတြဟာ ကိုယ္ကရင္လူမ်ဳိးျဖစ္ရတာကို ဂုဏ္ယူရမွန္း သိတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကရင္အမ်ဳိးသားေတြရဲ႔ အသိနဲ႔ဘ၀ဟာ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ ျမင္႔မားတိုးတက္လာဖို႔လိုပါတယ္။ ကရင္လူမ်ဳိးေတြဟာ ကိုယ္ကရင္လူမ်ဳိးျဖစ္ရတာကို ဂုဏ္ယူတတ္ေအာင္ ကရင္ေတြရဲ႔ လူမႈဘ၀ကို မွန္မွန္ကန္ကန္သိလာမွ အဲဒီအသိက ကရင္တစ္မ်ဳိးသားလံုးရဲ႔ ဘ၀နဲ႔အျမင္ကို ေရွ႔တန္းေရာက္ေအာင္တြန္းပို႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ကရင္လူမ်ဳိးေတြဟာ မူလကတည္းက စည္းလံုးညီညြတ္ေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။ ''၀ံသာႏုရကၡိတတရား'' ဆိုတဲ႔စကားကို မၾကားဘူးၾကေပမဲ႔ မိမိလူမ်ဳိးကို မိမိေစာင္႔ေရွာက္ရမည္ ဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္သိၿပီး ကိုယ္တိုင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္တဲ႔ လူမ်ဳိးေတြျဖစ္တယ္။ ဥပမာအားျဖင္႔ ကရင္လူမ်ဳိးေတြဟာ ကိုယ္႔လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းကိုပဲ လက္ထပ္ထိမ္းျမားၾကတယ္။ ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲအထိ အခ်င္းခ်င္းလက္မထပ္ၾကရဘူး။ ေမာင္ႏွမ သံုး၀မ္းကြဲၿပီဆိုရင္ေတာ႔ လက္ထပ္ယူၾကတယ္။ အေဖႏွင္႔ အေမဘက္မ်ဳိးေတြဟာ သိပ္ၿပီးေသြးေ၀းသြားလွ်င္ သူစိမ္းေတြလို ျဖစ္သြားႏုိင္တာမို႔ နီးစပ္ေအာင္ ျပန္ၿပီးလက္ထပ္ေပးၾကတယ္။ ကရင္လူမ်ဳိးေတြမွာ ဒီအေျခခံေတြက ရွိေနခဲ႔ၿပီျဖစ္တဲ႔အတြက္ အျမဲစည္းလံုးေနေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုလိုခ်င္ပါတယ္။
ကရင္လူမ်ဳိးေတြရဲ႔ အခ်င္းခ်င္းအိမ္ေထာင္ခ်ေပးတဲ႔နည္းသည္ အမ်ဳိးကိုထိန္းသိမ္းၿပီး စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သလို တစ္မ်ဳိးသားလံုး၏ ညီညြတ္ေရးကိုၾကေတာ႔ ကိုးကြယ္တဲ႔ဘာသာက ထိန္းထားျပန္ပါသည္။ ဘိုးဘြားတို႔၏ ေျပာျပခ်က္အရ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ကရင္လူမ်ဳိးေတြဟာ မူလက နတ္ကိုပဲကိုးကြယ္ၾကၿပီး ေနာက္ပိုင္းက်မွ ဒီေန႔ကိုးကြယ္ေနၾကတဲ႔ ဘာသာေတြကို ကူးေျပာင္းကိုးကြယ္ၾကပါသည္။ ေရွးေခတ္က ကရင္ေတြရဲ႔ ထံုးဓေလ႔နဲ႔ ကိုးကြယ္မႈေတြေၾကာင္႔ ကရင္ေတြဟာ စည္းလံုးညီညြတ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ဗမာနဲ႔မြန္ဘုရင္ေတြရဲ႔လက္ေအာက္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ခံေတြအျဖစ္ ေနၾကရေပမဲ႔ ဗမာ၊ မြန္ေတြနဲ႔ ဘာမွျပႆနာမျဖစ္ခဲ႔ဘူး။ ျပႆနာကိုေရွာင္တတ္တဲ႔ လူမ်ဳိးျဖစ္တဲ႔အတြက္ ကရင္လူမ်ဳိးေတြရဲ႔ဘ၀ဟာ ေအးၿငိမ္းတယ္။ လူမႈေရးဘ၀ တိုးတက္မႈအပိုင္းၾကေတာ႔ နိမ္႔က်တယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။
ဒီလိုစည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ေအးေအးၿငိမ္းၿငိမ္းေနခဲ႔ၾကတဲ႔ ကရင္ေတြဟာ အဂၤလိပ္ေတြ ဒီေျမေပၚေျခခ်တဲ႔အခ်ိန္ကစၿပီး စည္းလံုးညီညြတ္ေရးဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ယိုယြင္းပ်က္စီးလာပါသည္။ အဂၤလိပ္ေတြဟာ ကရင္ေတြကို ပညာတတ္ေတြျဖစ္ေအာင္ စာေတြသင္ၾကားေပးတယ္။ ကရင္စာေပကို တီထြင္ေပးခဲ႔တယ္။ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းလုပ္ငန္းေတြမွာလည္း ပါ၀င္ႏုိင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ႔တယ္။ ဒါကိုၾကည္႔ျခင္းအားျဖင္႔ မွားသည္၊ မွန္သည္ကိုေတာ႔ ေျပာလို႔မရပါ။ ကရင္စာေပကို တီထြင္ေပးလိုက္တဲ႔အတြက္ အဂၤလိပ္ေတြကို ေက်းဇူးတင္ရမလို၊ သူတို႔ရဲ႔လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ကိုလည္း သံသယျဖစ္မိပါသည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ကရင္လူမ်ဳိးေတြဟာ ေရွးေရွးကာလထဲက ဘုရားကိုကိုးကြယ္လာခဲ႔ၾကတဲ႔ သူေတြပါ။ အဂၤလိပ္တို႔က မသိသလိုလုပ္ၿပီး ကရင္တို႔ရဲ႔ ကိုးကြယ္မႈကို ယဇ္နတ္ပူေဇာ္တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဘိုးဘြားတို႔က ဘုရားအလုပ္၊ တရားအလုပ္ လုပ္ၾကတဲ႔အခါမွာ ျပင္ပ ပေယာဂေတြ မေႏွာင္႔ယွက္ႏုိင္ေအာင္ ေကၽြးေမြးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိုးကြယ္တာမဟုတ္ပါ။ အဂၤလိပ္တို႔က အခ်ဳိ႔ေသာကရင္လူမ်ဳိးေတြကို ဘုရားသခင္နဲ႔ထိေတြ႔ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ႔သည္။
အဂၤလိပ္တို႔က ကက္သလစ္ေကာင္းတယ္၊ မက္သဒစ္ေကာင္းတယ္၊ ဘက္ပ္တစ္ေကာင္းတယ္၊ စေနသင္းေကာင္းတယ္ ဆိုၿပီး တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ယူလာၾကသည္။ ကရင္ေတြကလည္း အမွန္ေျပာၿပီး အမွန္လုပ္ၾကတဲ႔လူေတြ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ သူတို႔ေျပာတာကို ယံုၿပီးအထင္ႀကီးခဲ႔သည္။ ခုေတာ႔ အျမဲတမ္းလိုလို စည္းလံုးညီညြတ္ခဲ႔ၾကတဲ႔ ကရင္ေတြဟာ အကြဲကြဲအျပားျပား ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ ကရင္လူမ်ဳိးေတြမွာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈ မတူညီဘဲရွိၾကပါတယ္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းမ်ဳိးႏွင္႔ ၾကံႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ''နင္ဟာခရစ္ယာန္ကို ရွိခိုးတဲ႔သူလား၊ ဗုဒၶကိုရွိခိုးတဲ႔သူလားလို႔'' ေမးတဲ႔အေမးမ်ဳိးဟာလည္း အထင္အျမင္လြဲၿပီး ျပႆနာျဖစ္တတ္တာမို႔ ေရွာင္သင္႔ပါတယ္။ မိမိႏွစ္ၿခိဳက္ကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာႀကီးကို လိုလားေသာေၾကာင္႔ အျခား ဘာသာမတူေသာသူတစ္ေယာက္အား ''ဒို႔ဘာသာထဲ၀င္ပါလား'' ဆိုတဲ႔အသံုးအႏႈန္းဟာ ဆက္ဆံေရးကို ပ်က္ျပားေစႏုိင္ပါသည္။
ဒါကိုၾကည္႔ျခင္းအားျဖင္႔ ကရင္လူမ်ဳိးေတြရဲ႔ စည္းလံုးညီညြတ္ေရးဟာ အဂၤလိပ္ေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ ၀င္ေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္ကစၿပီး ယိုယြင္းပ်က္စီးလာတယ္လို႔ ဆိုရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြက ပညာရွင္ေတြျဖစ္တယ္။ ေတာ္တယ္။ သူတို႔ ျမန္မာျပည္ကို လာၾကတဲ႔အခါမွာ ဘာသာစကားဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူ၊ ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူ၊ ျမန္မာအေရးကၽြမ္းက်င္သူ၊ ကရင္အေရးကၽြမ္းက်င္သူ ဆိုၿပီး ပါလာၾကတယ္။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ဟာ တစ္ကယ္တမ္း ကရင္ေတြကိုခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ကရင္လူမ်ဳိးရဲ႔ ေရရွည္အက်ဳိးအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာစာေပကိုသာ တီထြင္ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ႔ သူတို႔က ကရင္စာေပအမ်ဳိးမ်ဳိးကို တီထြင္ေပးခဲ႔သည္။ အဲဒီအခ်ိန္တံုးက ကၽြႏု္ပ္တို႔ကရင္လူမ်ဳိးမွာ ''ဖလံု'' စာေပဆိုတာ ရွိေနႏွင္႔ၿပီးျဖစ္တယ္။ မြန္စာေပကို အေျခခံထားတဲ႔ ကရင္စာေပဟာ အသံစံုတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒီစာေပကို အဂၤလိပ္ေတြက ဘာလို႔မေဖာ္ထုတ္ရတာလဲ။ သူတို႔သာလွ်င္ ကရင္လူမ်ဳိးေတြအတြက္ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ႔အခ်က္ကို ပါးစပ္ကမေျပာထုတ္ဘဲ သိသြားေအာင္လုပ္ျခင္းဘဲျဖစ္သည္။ အခုေတာ႔ စာေပ (၃) ခုကြဲသြားၿပီ။ ေနာက္ထပ္အကြဲႀကီးကြဲသြားဖို႔ သမိုင္းဆိုင္ရာအခ်ိန္ပိုင္းက ေစာင္႔ေနလ်က္ရွိပါသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင္႔ ဆိုရလွ်င္ စာေပမ်ားတာဟာ မေကာင္းဘူးလို႔ေျပာရင္ လံုေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ ''တစ္ခုထဲကိုျမဲျမဲကိုင္'' ဆိုတဲ႔ ပံုျပင္ေတြလည္း ရွိေနၿပီးျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင္႔ တစ္မ်ဳိးတည္းေသာစာေပကို တီထြင္ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ လိုအပ္တာအမွန္ပင္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ႏွင္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ကရင္အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကရင္ဘ၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔ရွိတယ္လို႔ ထင္ပါသည္။ တစ္ခုတည္းေသာ စာေပျဖစ္ေပၚလာမယ္ဆိုလွ်င္ ကရင္လူမ်ဳိးေတြ တစ္ေန႔တစ္ျခား ပိုစည္းလံုးလာမည္ ျဖစ္ပါသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။မွတ္သားမိေသာ ဘိုးဘြားမိဘတို႔ေျပာျပခ်က္အရ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။)
No comments:
Post a Comment