ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးႏွင့္ … ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ (သို႔မဟုတ္) စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ - အပိုင္း(၅)

2009 April 22
tags: Human Rights, world focus on Burma, Junta, Burma, KNU
by peacerunning
ေဆာင္းပါးမင္းဟန္ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဧၿပီလ 22 2009 12:35 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
(၂၄ )

KNU ဥကၠ႒တဦးအျဖစ္ သူ တာဝန္မယူမီ ကာလမ်ားအတြင္း အုပ္စုိးသူအာဏာရွင္ အစုိးရအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ၃ ၾကိမ္တုိင္တုိင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးခဲ့၏။
၁၉၄၉ …..
၁၉၆ဝ …..
၁၉၆၃ ….. ႏွစ္မ်ားတြင္ ျဖစ္၏။
ပထမအၾကိမ္ ေဆြးေႏြးပြဲကား .. ကရင့္အမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခဲ့ၿပီး ၆၄ ရက္ အၾကာတြင္ ျဖစ္သည္။ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားက အင္းစိန္ကို သိမ္းထား၏။ ဦးႏု၏ ဖဆပလအစုိးရကား … ရန္ကုန္အစုိးရဟူ၍ ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳခံေနရသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။

၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ဦးႏုက ေစာဘဦးၾကီးထံသို႔ စာပို႔၏။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးရန္ ဖိတ္ေခၚသည့္ စာျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ရွိ ၿဗိတိန္သံအမတ္ Mr .Broke ၊ အိႏိၵယသံအမတ္ Dr. Rauf ၊ ပါကစၥတန္ သံအမတ္ Mr. M.D Ali ႏွင့္ ခရစ္ယာန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဘီးေရွာ့ West တို႔က အက်ဳိးေဆာင္မ်ားကဲ့သို႔ ပါၾက၏။ ဧၿပီလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ ေစာဘဦးၾကီး၊ မန္းဂ်ိန္း(စ္) ထြန္းေအာင္ႏွင့္ ေစာဘဲေလတို႔ ရန္ကုန္အစုိးရႏွင့္ ေတြ႔၏။

ရန္ကုန္အစိုးရအဖြဲ႔မွ ဦးႏု၊ ဗုိလ္ခင္ေမာင္ေလး၊ ဗုိလ္ေနဝင္းႏွင့္ ဦးခ်န္ထြန္းတို႔ ေဆြးေႏြးပြဲ တက္ေရာက္သည္။
ေဆြးေႏြးပြဲက …..
၁။ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားအေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆာဘဦး၏ “ကို႔မစ္ရွင္“က စီစဥ္ေဆာင္ရြက္သြားမည္။
၂။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲ၍ လက္နက္အပ္ရန္၊… ဟူ၍ (ဖ.ဆ.ပ.လ) အစိုးရက ေဆြးေႏြး၏။
ဦးႏု၏ အဆိုျပဳခ်က္ ၂ ရပ္ကုိ ေစာဘဦးၾကီးသည္ သေဘာတူလက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့၏။ ေဆြးေႏြးပြဲၿပီးေနာက္ ေစာဘဦးၾကီးက အင္းစိန္တြင္ ေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ျပန္လည္၍ ရွင္းျပသည္။
ဖဆပလ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္က “လက္နက္ခ်ေရး“ ျဖစ္၍ အင္းစိန္ရွိ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက သေဘာမတူၾက။ ေနာက္တေန႔တြင္ မန္းဘဇံကုိ ဦးႏုႏွင့္ ထပ္မံ၍ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ေစလႊတ္၏။ မန္းဘဇံသည္ ထုိစဥ္က KNDO ၏ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ၿပီး ပဆပလက KNDO ကုိ မတရားအသင္း ေၾကညာထား၏။
ဧၿပီလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ မန္းဘဇံ ဦးေဆာင္ေသာ ကရင္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ဦးႏုတို႔ ေတြ႔ဆံုၾကျပန္၏။ “ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား၏ အဓိကလုိအပ္ခ်က္မွာ ကရင္ျပည္သာ ျဖစ္၏။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲစဥ္ ကရင္ျပည္ ရရွိေရးကိစၥကိုသာ ေဆြးေႏြးသြားရန္“ မန္းဘဇံက ဦးႏုထံ တင္ျပသည္။

ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက မန္းဘဇံ၏ ေဆြးေႏြးခ်က္ကုိ လက္မခံ….။ အပစ္ရပ္ၿပီး လက္နက္ခ်ေရးကိုသာ ေတာင္းဆို၏။ ေကာ္သူးေလက လက္မခံႏုိင္…..။ ေဆြးေႏြးပြဲက ပ်က္ေလ၏။

(၂၅)
၁၉၆ဝ၊ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားက ဗိုလ္ေနဝင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
၁၉၆ဝ တြင္ ဗိုလ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္သည့္ စစ္တပ္သည္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ အာဏာ ရယူထား၏။ ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလအတြင္း၌ ဗိုလ္ေအာင္ၾကီးက အိမ္ေစာင့္အစုိးရကိုယ္စား KNUP သို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္း၏။ KNUP မွ အိမ္ေစာင့္အစုိးရ၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ လက္ခံခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေကာ္ထူး၊ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ျမသန္း) စေကာလယ္ေတာ၊ ပဒိုဖိုေညာ၊ ဗုိလ္က်င္ေဖႏွင့္ ဗုိ္လ္ျမစိန္တုိ႔ ရန္ကုန္သို႔ သြားခဲ့၏။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရမွ ဗိုလ္ေအာင္ၾကီး၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ေရႊႏွင့္ ေလ့လာသူမ်ားအျဖစ္ ဗိုလ္ဘျဖဴ၊ ဗုိလ္စံၾကည္၊ ဗုိလ္စိန္လြင္တို႔ ေဆြးေႏြးပြဲသို႔ တက္ေရာက္ၾကသည္။


ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေကာ္ထူး (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ျမသန္း) တုိ႔က တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိသည့္ ကရင္ျပည္နယ္ေပးရန္ ေတာင္းဆို၏။ အိမ္ေစာင့္အစုိးရက ….. ကရင္ျပည္နယ္အေရးသည္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေရးရာ ကိစၥျဖစ္၍ အိမ္ေစာင့္အစိုးရအေနႏွင့္ ေက်ာ္လုပ္၍ မရ….။

မိမိတုိ႔ မတတ္ႏို္င္….။

ကိစၥက ျပတ္ၿပီ။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကုိ ေဆြးေႏြး၍ မရ….။

ထားေတာ့….။ လက္နက္ကိုင္တပ္ ကိစၥ ေဆြးေႏြးၾကျပန္၏။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရက….
`စတိ` လက္နက္ခ်ရမည္။ ၿပီးလွ်င္ …. အရည္အခ်င္း ျပည့္မီသူမ်ားကို တပ္မေတာ္ထဲတြင္ (S.P.R) ကဲ့သို႔၊ (Karen Rifle) ကဲ့သို႔ တပ္မ်ား ဖြဲ႔ေပးမည္။ ႏုိ္င္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမႈမရွိသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲက အႏွစ္သာရ မရွိ။ ၄ ၾကိမ္မွ် ႏွစ္ဖက္ ေတြ႔ဆံုၿပီးသည့္တုိင္ တိုးတက္မႈက မရွိ…..။ ေဆြးေႏြးပြဲက ပ်က္သြားခဲ့၏။

(၂၆)

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ဗုိလ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္သည့္ စစ္တပ္သည္ ဖဆပလအစုိးရထံမွ အာဏာ သိမ္းပိုက္ယူ၏။ အာဏာသိမ္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီသည္ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁ဝ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုမ်ားအားလံုးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္း၏။

ထုိစဥ္က …. ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုမ်ားအတြင္း၌ ေစာဟန္တာသာေမႊး ဦးေဆာင္သည့္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ (KRC) ႏွင့္ မန္းဘဇံ ေခါင္းေဆာင္သည့္ KNUP ဟူ၍ ၂ ဖြဲ႔ ကြဲေန၏။ KNUP သည္ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေဆြးေႏြးပြဲကုိ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ ညီညြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစု (မဒညတ) အေနျဖင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့၏။ (မဒညတ) ၌ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ခ်င္းဦးစီးအဖြဲ႔၊ KNUP ၊ NMSP ႏွင့္ KNPP ပါဝင္သည္။

ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီႏွင့္ ေဆြးေႏြးမည့္ (မဒညတ) ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တြင္ မန္းဘဇံက ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူၿပီး သခင္တင္ထြန္း (ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ) က အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ တာဝန္ယူသည္။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီဘက္မွ …. ဗိုလ္ေနဝင္း၊ ဗိုလ္ေစာျမင့္၊ ဗိုလ္ေက်ာ္စုိး၊ ဗိုလ္လွဟန္၊ ဗုိလ္ေသာင္းဒန္၊ ဗုိလ္ခ်စ္ခင္ ပါဝင္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ပင္ ေဆြးေႏြးပဲြ ျပဳလုပ္၏။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာ ၂ ရက္ေန႔မွ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၄ အတြင္း ႏွစ္ဖက္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ၆ ၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီက….အခ်က္ ၅ ခ်က္ ေတာင္းဆို၏။
(၁) ေတာ္လွန္ေရးလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ဝင္အားလံုးသည္ စစ္အစုိးရက သတ္မွတ္ထားေသာ ေနရာတြင္ လာေရာက္စုစည္း ေနထုိင္ရန္၊ ၎တုိ႔ကို ေနရာထုိင္ခင္း၊ စားေရးေသာက္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရး တာဝန္ယူမည္။

(၂) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးစဥ္ ကာလတြင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ားသည္ စည္း႐ုံးေရးလုပ္ငန္းမ်ား မလုပ္ရ။

(၃) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးစဥ္ ကာလတြင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ားသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား မလုပ္ရ။

(၄) အျပင္ထြက္လိုပါက ခြင့္ေတာင္းရမည္။

(၅) လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႔ဝင္အားလံုး စခန္း၏ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို လိုက္နာရမည္။

ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားက တဖက္သတ္ႏိုင္လြန္းလွ၏။ (မဒညတ) အေနႏွင့္ လက္ခံ၍ မရ….။
အေလွ်ာ့အတင္း၊ အေပးအယူ ရွိမွသာ ေဆြးေႏြးပြဲက ရလဒ္ေကာင္းရရန္ ရွိမည္။ ယခုမူ….။
ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီသည္ တဖက္သတ္ ေတာင္းဆုိမႈမ်ားကို ေတာင္းဆိုၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲကိုလည္း တဖက္သတ္ပင္ ရပ္စဲပစ္လိုက္၏။

၁၉၆၃ ခု၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၄ ရက္၊ ည ၉ နာရီတြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီမွ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း ေၾကညာ၏။

(၂၇)

ထိုသို႔ေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည့္ အခ်ိန္၌ သူသည္ တပ္မႉးတဦးမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ တေယာက္၏ တာဝန္မ်ား သူ႔၌ မရွိေသး…။
ယခုမူ …. သူသည္ KNU ၌ ဥကၠ႒ တာဝန္ ယူထားရ၏။ ကရင့္အမ်ဳိးသားမ်ား အေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ သူ႔တြင္ တာဝန္အရွိဆံုး….။
အဖိႏွိပ္ခံ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး။

ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးႏုိင္သည့္ ေကာ္သူးေလျပည္သစ္ကို ထူေထာင္ႏုိင္ေရးအတြက္ … ၄၅ ႏွစ္တုိင္တုိင္ သူ စစ္တုိက္ခဲ့၏။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စစ္ပြဲမ်ားတပြဲၿပီးတပြဲ သူ ဆင္ႏႊဲခဲ့၏။ ၿပီးလွ်င္ ….
ထိုထိုေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ပင္ သူသည္ ရန္သူႏွင့္ စကားေျပာရမည္။ စစ္ေျမျပင္တြင္ စီးခ်င္းထုိး၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရွာသကဲ့သို႔၊ စားပြဲဝိုင္းတြင္ ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရွာရမည္ကို သူ သေဘာေပါက္၏။ သို႔ေသာ္ …. ျဖစ္သန္းမႈအသိအရ …. ရန္သူစစ္အုပ္စုကုိ လကၡဏာပိုင္းျဖတ္ၿပီးသား ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ …. ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး တံခါးကိုမူ သူ မပိတ္ထားခဲ့ ….။
၈၈ …. အာဏာသိမ္း စစ္အုပ္စုသည္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရာတြင္ တရားဝင္ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ေခၚသည့္နည္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုမႈမ်ား မျပဳလုပ္ ……။ တဖ႔ြဲခ်င္းဆီသို႔ “ေအာင္သြယ္ေတာ္“ မ်ား လႊတ္၍ “နားသြင္း“သည့္နည္းႏွင့္ တိုးတုိးတိတ္တိတ္ `စ`၏။
၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၇ ရက္ေန႔ ေန႔စြဲႏွင့္ နဝတဥကၠ႒ထံသို႔ သူ လက္မွတ္ထိုးၿပီး စာတေစာင္ေပးပို႔ခဲ့၏။ စာတြင္ အခ်က္ ၄ ခ်က္ ပါ၏။

(၁) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို တဖြဲ႔ခ်င္း ခြဲျခားမျပဳလုပ္ဘဲ တပ္ေပါင္းစုႏွင့္ ျပဳလုပ္ရန္ အတိအက်အားျဖင့္ တခုလံုးဆုိင္ရာ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာမႈ ျဖစ္ေစရန္အတြက္ မဟာမိတ္ ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ နဝတအၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး ျပဳလုပ္ရန္။

(၂) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လက္ခံႏိုင္သည့္ ျပည္ပႏုိင္ငံတခုခုတြင္ ျပဳလုပ္ၾကရန္။

(၃) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို ကုလသမဂၢ၏ ၾကီးၾကပ္မႈတခုခုတြင္ ျပဳလုပ္ရန္။

(၄) ထိုေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို သတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္းေလာကမွ ပုဂိၢဳလ္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ထိေတြ႔ႏုိင္သည့္ အေျခအေနတြင္ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာ ျပဳလုပ္ၾကရန္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

နဝတမွ မည္သို႔မွ် အေၾကာင္းမျပန္။ ႏွာေစး၍ ေန၏။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ခြန္ျမတ္၊ ပါေမာကၡေဟာင္း ေစာထြန္းေအာင္ခ်ိန္တို႔အဖြဲ႔ သူႏွင့္ လာေတြ႔၏။ ထိုသူတုိ႔ကား နဝတမွ လႊတ္လိုက္သည့္ အက်ဳိးေဆာင္မ်ားျဖစ္၏။

နဝတႏွင့္ KNU ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ရန္ ပဏာမျပင္ဆင္ေရး ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ကုိ KNU မွ ေစလႊတ္သည္။ ပဒိုခလိေစး ေခါင္းေဆာင္သည့္ ျပင္ဆင္ေရး ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တြင္ ပဒိုစတိလ၊ ေစာေနစိုး၊ ေစာဗစ္တယ္၊ ေစာတီးထူ၊ ေစာမင္းထူးႏွင့္ မန္းခ်စ္ဝင္း ပါဝင္၏။

KNU ၏ ပဏာမျပင္ဆင္ေရး ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ အေရွ႕ေတာင္တုိင္း စစ္ဌာခ်ဳပ္၌ နဝတကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးၾက၏။ KNU မွ ျပင္ဆင္မႈဆိုင္ရာ အခ်က္ ၁၁ ခ်က္ တင္ျပ၏။
(၁) ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဦးေရကို သတ္မွတ္ရန္

(၂) အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာ

(၃) အၾကိဳေန႔တြင္ ေတြ႔ဆံုမည့္အေၾကာင္း သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္

(၄) အက်ဳိးေဆာင္မ်ား တက္ေရာက္ခြင့္ ျပဳရန္

(၅) ဗီဒီယို၊ ကင္မရာ၊ အသံဖမ္းျခင္းကို ခြင့္ျပဳရန္

(၆) ေတြ႔ဆံုၿပီးစီးသည့္ အခ်ိန္တိုင္း သတင္းစာရွင္းလင္းခြင့္ ျပဳရန္

(၇) KNU ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ ဗဟို (က/န) ဆက္သြယ္ခြင့္ ျပဳရန္

(၈) လံုၿခံဳေရးကို နဝတမွ တာဝန္ယူရန္

(၉) ေဆြးေႏြးပြဲ အတြင္း၊ အျပင္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ သေဘာေဆာင္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ား မရွိေစရန္ စီမံေဆာင္ရြက္ရန္

(၁ဝ) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ ကာလအတြင္း KNU ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေတြ႔ဆံုလိုသည့္ ပုဂိၢဳလ္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ေတြ႔ဆံုရန္၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ေတြ႔ဆံုရန္

(၁၁) ေတြ႔ဆံုၿပီးသည့္အခါ၊ အစမွ အဆံုးအထိ မွတ္တမ္းမ်ားကို တိုင္းျပည္သို႔ ႐ုပ္သံလႊင့္ဌာနမွ အသံလႊင့္ ေၾကညာရန္

KNU ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔မွ တင္ျပညိႇႏႈိင္းသည့္ အခ်က္ ၁၁ ခ်က္မွ နဝတ သည္ ၂၊ ၃၊ ၆၊ ၁ဝ အခ်က္မ်ားကို ျငင္းပယ္၏။ အထူးသျဖင့္ အခ်က္ ၁ဝ တြင္ ေတာင္းဆိုထားသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ျပည္တြင္းရွိ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုမည့္အေရး ခါးခါးသိီးသီး ျငင္းဆန္ ပယ္ခ်ခဲ့၏။
စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတြ႔ဆံုမႈ၏ အစပ်ဳိးမႈက ……`စ` ကတည္းက ယဥ္သကို….ဟူ၍ ဆိုရေလၿပီ။ မတတ္ႏိုင္။

(၂၈)

KNU အေနျဖင့္ “လြတ္လပ္စြာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္သည့္ သီးျခားေသာ အေျခအေနမ်ားတြင္ လုပ္ေဆာင္သြားရန္“ ဟူ၍ သေဘာထားခ်ၿပီး အဆင့္ျမင့္ ေတြ႔ဆံုႏုိင္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့၏။ ဒုတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ပင္ ျပဳလုပ္၏။

KNU ဘက္မွ ပဒိုမန္းရွာ လားဖန္း ေခါင္းေဆာင္ၿပီး နဝတ ဘက္မွ ဗိုလ္မႉးၾကီးေက်ာ္သိန္း ဦးေဆာင္၏။ အက်ဳိးေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ ခြန္ျမတ္၊ ေအးစိုးျမင့္၊ ပါေမာကၡေဟာင္း ဦးထြန္းေအာင္ခ်ိန္တို႔လည္း တက္ေရာက္ၾကသည္။
KNU မွ အခ်က္ ၁၂ ခ်က္ကုိ တင္ျပ၏။
(၁) တျပည္လံုး အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားေရးကို နဝတ ဘက္မွ တုိင္းသိျပည္သိ ထုတ္ျပန္ေၾကညာရန္

(၂) နဝတ ၏ ထုိးစစ္ဆင္တပ္မ်ားကုိ ျဖည့္ေပးေနမႈ၊ လက္နက္ၾကီးမ်ား ေရွ႕တန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္မႈမ်ားကို ရပ္ဆုိင္းထားရန္

(၃) ထိုးစစ္အတြက္ အသံုးျပဳသည့္ လမ္းမ်ား ဆက္လက္ေဖာက္လုပ္ျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္းမ်ားကို ရပ္ဆုိင္းထားရန္

(၄) တပ္သားသစ္မ်ား ေခၚယူျခင္း၊ ေပၚတာဆြဲျခင္း၊ ကင္းသမား ေခၚယူျခင္း၊ လုပ္အားေပး ေခၚယူျခင္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းထားရန္

(၅) လူထုအေပၚ ေပၚတာေၾကး ေတာင္းခံမႈမ်ဳိးစံုႏွင့္ လူထု၏ ရိကၡာပစၥည္းမ်ား ေတာင္းခံမႈမ်ဳိးစံု ရပ္ဆုိင္းပစ္ရန္

(၆) လူထုကို အဓမၼေရႊ႔ေျပာင္းျခင္း မျပဳေရးႏွင့္ ေရႊ႔ေျပာင္းခံရသည့္ လူထုမ်ား ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရသည့္ လူထုမ်ား မိမိေက်းရြာသို႔ လံုၿခံဳစြာ ျပန္လည္ေနထုိင္ေစျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ရန္

(၇) လိုအပ္သည့္ သြားလာမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္သည့္အခါတြင္ တဖက္ႏွင့္ တဖက္ သတင္းပို႔ၾကရန္

(၈) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ရပ္ဆုိင္းထားသည့္ ကာလအတြင္း KNU အေနႏွင့္ မိမိအမ်ဳိးသားမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ဆက္သြယ္ႏုိင္ရမည္။

(၉) အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားသည့္ ကာလအတြင္း ေပၚေပါက္လာသည့္ ျပႆနာမ်ားကို ညိႇႏိႈင္းေျဖရွင္းရန္အတြက္ ႏွစ္ဖက္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္သည့္ ညိႇႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ေရး ေကာ္မတီမ်ား ဖြဲ႔စည္းထားရမည္။

(၁ဝ) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ရပ္ဆိုင္းထားျခင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ႔လာရန္အတြက္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လက္ခံႏုိင္သည့္ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ေစာင့္ၾကည့္ေလ႔လာေရးအဖြဲ႔မ်ား ထားရွိရမည္။

(၁၁) အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားၿပီး ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ ကာလတြင္ နဝတတို႔ ဖမ္းဆီးထားသည့္ မန္းရင္စိန္ႏွင့္ KNU အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား ျပန္လႊတ္ေပးရန္ လုိအပ္သည္။

(၁၂) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ ကာလအတြင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆုိင္းထားေရး သေဘာတူညီခ်က္ကုိ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္ခ်မ္းေရးဆုိင္ရာ အေျခခံျပႆနာမ်ားကို စတင္ရန္

KNU ၏ တင္ျပခ်က္မ်ားမွ အခ်က္ ….. ၁၊ ၃၊ ၈၊ ၁ဝ ႏွင့္ ၁၂ ကို လက္မခံႏုိင္ေၾကာင္း နဝတ က ျငင္း၏။ ၿပီးလွ်င္ …… အခ်က္အမွတ္ ၂၊ ၄၊ ၅၊ ၆၊ ၇၊ ၉၊ ၁၁ ႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ KNU အေနႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ၿပီးမွသာ ေဆြးေႏြးႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြး၏။
ဤပုံစံမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲၿပီးျဖစ္သည့္ လူမ်ဳိးစုအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ MODEL ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း နဝတက ဆိုသည္။

(၂၉)

KNU ႏွင့္ နဝတ အၾကား ကြာဟသည့္ သေဘာထားမ်ားကို ထပ္၍ ေဆြးေႏြးရန္အတြက္ ေနာက္တပတ္ေတြ႔ရန္ သေဘာတူၾက၏။ နဝတ ႏွင့္ KNU တတိယအၾကိမ္ ထပ္မံ၍ ေတြ႔ဆံုၾကျပန္သည္။ တတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုရာ၌ …. KNU ၏ ကို္ယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ဘက္မွ -
ဗို္လ္ခ်ဳပ္ၾကီး တာမလာေဘာ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္
ပဒိုေဒးဗစ္ေထာ ဒု - အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္
ပဒိုမန္းရွာ လားဖန္း ။
ေစာသမိန္ထြန္း အဖြဲ႔ဝင္
မန္းေအာင္တင္ျမင့္ ။
ပါဝင္ၾကၿပီး နဝတ ၏ ကို္ယ္စားလွယ္အဖြဲ႔မွ …..
ဗုိလ္မႉးၾကီး ေက်ာ္ဝင္း
ဗိုလ္မႉးၾကီး ေက်ာ္သိန္း
ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေအာင္သိန္း
ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီး စန္းပြင့္
ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီး မ်ဳိးျမင့္ တက္ေရာက္ၾက၏။

ထံုးစံအတုိင္း အက်ဳိးေဆာင္တုိ႔သည္လည္း ပါဝင္တက္ေရာက္ၾကသည္။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၆ ရက္မွ ဇူလုိင္လ ၂ ရက္ေန႔အထိ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ KNU မွ ဒုတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ၌ တင္ျပခဲ့သည့္အခ်က္ ၁၂ ခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မရွင္းသည္ကို ထပ္၍ ေမးျမန္း၏။

ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ၿပီးေနာက္ …. တိုင္းျပည္၏ အေျခခံ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးၾကရာတြင္ အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာကို KNU မွ တိတိက်က် သိလုိ၏။ အမ်ဳိးသားညီလာခံႏွင့္ ပတ္သက္၍ အမ်ဳိးသားညီလာခံသည္ တုိင္းျပည္၏ အေျခခံ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေနျခင္းလား ….. ဟူ၍ ေမးခြန္းမ်ား ထုတ္၏။
KNU ၏ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို နဝတ က …. ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကုိ ေနာက္လာမည့္ အစိုးရကသာ ေျဖရွင္းသြားမည္ျဖစ္၏။

အမ်ဳိးသား ညီလာခံသည္ ႏုိ္င္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေနျခင္းမဟုတ္၊ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေရး အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို ခ်ေနျခင္းသာ ျဖစ္၏။ KNU အေနႏွင့္ “လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္႔၍ ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္း“ ဟူသည့္ ေဝါဟာရအသံုအႏႈန္းကုိ မၾကိဳက္လွ်င္ …. စကားလံုး အသံုးအႏႈန္း ေျပာင္းႏို္င္သည္။ အႏွစ္သာရကမူ “လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ စြန္႔လႊတ္၍ ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္း“ အတုိင္း ရွိေစရမည္ ဟူ၍ ျပည္လည္ရွင္းလင္းေျဖၾကား၏။ ႏွစ္ဖက္ ေဆြးေႏြးပြဲက ေရွ႕မတိုး…..။ ေနာက္တၾကိမ္ ထပ္ေတြ႔ရန္ သေဘာတူၾကၿပီး တတိယအၾကိမ္ ေဆြးေႏြးပြဲ ရပ္လုိက္၏။

(၃ဝ)

စတုတၳအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကုိ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ စ၏။ အေရွ႕ေတာင္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ပင္ က်င္းပခဲ့၏။ KNU မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး တာမလာေဘာႏွင့္ ပဒိုမန္းရွာ လားဖန္း ေခါင္းေဆာင္၍ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ယခင္တင္ျပခဲ့သည့္ အဆိုျပဳခ်က္ ၁၂ ခ်က္ကုိ ဆက္လက္၍ မေဆြးေႏြးေတာ့ဘဲ အဆိုျပဳခ်က္အသစ္ တင္ျပေဆြးေႏြး၏။ ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးဆိုင္ရာ အဆိုျပဳခ်က္ ၃ ခ်က္ ျဖစ္သည္။

(၁) ႏုိင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔ - နဝတႏွင့္ ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး - KNU အၾကား ျပႆနာမ်ားကို လက္နက္ကိုင္ တုိက္ခုိက္နည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္း မျပဳၾကရန္ႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားရန္။

(၂) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆုိင္းထားၿပီးေနာက္ ျပည္ေထာင္စု စည္းလံုးညီညႊတ္ေရး၊ ေရရွည္ခိုင္ၿမဲေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ နဝတႏွင့္ KNU အၾကား ဆက္လက္၍ ေဆြးေႏြးသြားၾကရန္။

(၃) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားၾကရန္အတြက္ ႏွစ္ဖက္တပ္မ်ား၏ လိုက္နာရမည့္ အခ်က္မ်ား ညိႇႏႈိင္းသတ္မွတ္ၾကရန္ ……. ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ KNU ၏ တင္ျပခ်က္ ၃ ရပ္ကို နဝတ ၏ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ သူတုိ႔၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားထံသို႔ ဆက္လက္ တင္ျပ၏။ နဝတ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက KNU ၏ တင္ျပခ်က္ ၃ ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဤသို႔ အေၾကာင္းျပန္ခဲ့သည္။

KNU အေနျဖင့္…..
(၁) လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး တရားဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္းႏွင့္ တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္း ျပဳရန္

(၂) အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားရန္

(၃) တပ္ေနရာခ်ထားမႈ ညိႇႏႈိင္းသတ္မွတ္ရန္

(၄) နယ္ေျမေဒသ ဖြြ႔ံၿဖိဳးေရးဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္

(၅) ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္ တတ္ေရာက္ေလ့လာရန္

(၆) အေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္ၿပီးပါက လက္နက္ အၿပီးအပိုင္ စြန္႔လႊတ္ၿပီး တရားဝင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီ တည္ေထာင္ျခင္း ျပဳရန္ -
ဟူသည့္ အဆင့္ ၆ ဆင့္ ခ်ျပ၏။ အဆင့္ ၆ ဆင့္၏ အႏွစ္သာရက ….“လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္႔ …. ဥပေဒေဘာင္အတြင္း အရင္ဝင္“ ဟူ၍ ျဖစ္ေန၏။ KNU ႏွင့္ နဝတ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပဲြက ေနာက္ဆံုးတြင္မူ နဝတ ၏ ရပ္ခံခ်က္အေပၚ၌သာ အဆံုးသတ္၍ ေန၏။
ကိုးကား …
- ေစာဘုိျမ၏ က်ေနာ္တင္ျပလုိသည့္ က်ေနာ့္ျဖတ္သန္းမႈ အစစ္အမွန္
- ကရင္သမုိင္း သုေတသနအဖြဲ႔မွ ထုတ္ေဝသည့္ ႏိုင္ငံသစ္ စာေစာင္ (အမွတ္ ၁ မွ ၇ အထိ)
- ဖူးကီးဒုိ၏ မန္းဘဇံႏွင့္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး
- ဆရာၾကီး ဖူးစေကာလယ္ေတာ၏ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး သမုိင္း မွတ္စုမ်ား
- ေအာင္ေစာဦး၏ ျပည္တြင္းစစ္ ႏွစ္ (၅ဝ)
- ဝင္းတင့္ထြန္း၏ အေမွာင္ၾကားက ဗမာျပည္
- သခင္တင္ျမ၏ ဘံုဘဝမွာျဖင့္ (အတြဲ - ၅)
- BLC သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ၏ မိန္႔ခြန္း စီဒီခ်ပ္
- သႏူထူး ဂ်ာနယ္မ်ား
- ကရင့္သတင္းစဥ္
- KNU ႏွင့္ နဝတ အၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ KNU၏ ရွင္းလင္းခ်က္ စာတမ္း