သမုိင္းကေပးတဲ့ သင္ပုန္းၾကီးဖတ္စာတပုဒ္

သမုိင္းကေပးတဲ့ သင္ပုန္းၾကီးဖတ္စာတပုဒ္
ေမာင္လူပ်ဳိ (မိသားစုဝိုင္း)
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ စက္တင္ဘာလ 02 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 19 နာရီ 07 မိနစ္

ငယ္ငယ္က ေဖေဖ စာသင္ခဲ့သည့္ ဧည့္ခန္းေလးကို ေျပးျမင္မိသည္။ နံရံေပၚတြင္ အဖိုးသခင္ကုိယ္ေတာ္မိႈင္း၏ ထိုင္မသိမ္း၊ ေဖာ့လုံးႏွင့္ စာလိပ္ကို ကုိင္ထားသည့္ ဓာတ္ပုံ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စစ္ဦးထုပ္ႏွင့္ပုံ၊ ၿပီးေတာ့ သမၼတၾကီး မန္းဝင္းေမာင္၏ ရင္ဖုံးတိုက္ပုံႏွင့္ ဓာတ္ပုံတို႔မွာ အင္မတန္ က်က္သေရရွိလွပါသည္။ ဥပေဒဘြဲ႔ရၿပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ား က်ေနာ့္အိမ္သို႔ေရာက္တိုင္း သမၼတၾကီး မန္းဝင္းေမာင္၏ ပုံကို ဘယ္သူ႔ပုံလဲဟု အၿမဲလို ေမးေလ့ရွိပါသည္။ က်ေနာ္ ရွင္းျပခဲ့ပါသည္။ ေလထီးဦးအုန္းေမာင္၊ ေလထီးဦးေက်ာ္ရင္၊ ေလထီးဦးစုိးေမာင္ (ခ) ဗိုလ္မႉးခ်စ္ေကာင္းတို႔၏ ေလထီးရဲေဘာ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရဲေဘာ္ခ်င္း ဘယ္ေလာက္သစၥာရွိေၾကာင္း၊ ၾကိဳးေပးသတ္ခံရမည့္ ရဲေဘာ္ကုိပင္ ဥပေဒအရ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးခဲ့သည့္ သမၼတၾကီး။

(၁၉၄၇ ခုႏွစ္ “ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ” အခန္း (၅) ၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၊ ပုဒ္မ - ၄၆) “ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကို လွ်ဳိ႕ဝွက္ေသာ မဲဆႏၵေပးစနစ္ျဖင့္ ပါလီမန္ဆိုင္ရာ လ$တ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္. တြဲဖက္ ညီလာခံတြင္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ရမည္။ ဤအခန္းရွိ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ မဆန္႔က်င္ေစဘဲ၊ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ ရာထူးအတြက္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ျခင္းကို ပါလီမန္အက္ဥပေဒျဖင့္ သတ္မွတ္ရမည္” ဟု ျပ႒ာန္းခ်က္အရ မန္းဝင္းေမာင္ သမၼတ ျဖစ္လာသည္။

ျပည္ေထာင္စုဟုေခၚေသာ ႏိုင္ငံ၏ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးကို သရဖူေဆာင္းႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ထိုသရဖူကို ပင္လုံညီလာခံက စတင္သြန္းထုခဲ့သည္ကုိ လူမ်ဳိးစု ျပည္သူတရပ္လုံး၏ အသည္းႏွလုံးထဲတြင္ မွတ္တမ္းကမၺည္းတင္ထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ အျခား မည္သည့္သရဖူႏွင့္မွ် လဲလွယ္၍ ရေကာင္းသည့္အရာ မဟုတ္ပါ။

(၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ အခန္း (၈)၊ ျပည္ေထာင္စု၏ တရားစီရင္ေရး၊ ပုဒ္မ - ၁၃၃) ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံ တဝွန္းလုံး၏ တရားစီရင္ေရးကိစၥကို ဤအေျခခံဥပေဒအရေသာ္၎၊ တရားဥပေဒအရေသာ္၎၊ တည္ေထာင္ထားေသာ တရား႐ုံးမ်ားတြင္ ဤအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ တရားဥပေဒႏွင့္အညီ ခန္႔ထားေသာ တရားသူၾကီးမ်ားက စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ရမည္ဟု ျပ႒ာန္းထားသည္။

(ပုဒ္မ - ၁၃၇) တရားဥပေဒတခုသည္ အေျခခံဥပေဒရွိ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအရ ခိုင္လုံသည္၊ မခိုင္လုံသည္ ဟူေသာ ျပႆနာ ေပၚေပါက္ေနသည့္အမႈမ်ားကို တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္၏ အယူခံစီရင္ပိုင္ခြင့္ အာဏာျဖင့္ မစီရင္၊ မဆုံးျဖတ္ရဟု မည္သည့္တရားဥပေဒမ်ဳိးကိုမွ် မျပဳရဟု ျပတ္သားစြာ ျပ႒ာန္းထားခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ တရားဥပေဒမ်ဳိးကို ျပ႒ာန္းသည္ဆုိပါလွ်င္ အေျခခံဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္ရာက်ေပသည္။ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္၏ အထြတ္အျမတ္ထိပ္ဆုံးက တရားစီရင္ေရးအာဏာကို ေဖာ္ျပ႒ာန္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

(ဥပေဒျပဳေရးအာဏာကိုလည္း ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ အခန္း (၆)၊ ပါလီမန္။ ပုဒ္မ - ၆၅) ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒျပဳမႈ အာဏာသည္ ပါလီမန္တြင္ တည္ရွိရမည္။ ပါလီမန္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ လူမ်ဳိးစုလႊတ္ေတာ္တို႔ ပါဝင္ရမည္။ ဤအေျခခံဥပေဒတြင္ ပါလီမန္ကို “ပါလီမန္” သို႔မဟုတ္ “ျပည္ေထာင္စု ပါလီမန္” ဟု ေခၚရမည္ဟု ျပ႒ာန္းထားသည္။ ပါလီမန္က ျပ႒ာန္းသည့့္ ဥပေဒမွသာ ဥပေဒျဖစ္သည္။ အျခား မည္သည့္အရာမွ ဥပေဒမဟုတ္၊ ဥပေဒကုိ အစုိးရက ျပ႒ာန္း၍ လုံးဝ (လုံးဝ) မရ။ ထုိ႔ေနာက္ “တရားစီရင္ေရး ထိပ္ဆုံးက အာဏာပိုင္” ကို ပါလီမန္ကမွ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ခန္႔အပ္ေၾကာင္း ေအာက္ပါအတုိင္း အထင္အရွားေဖာ္ျပထားခဲ့သည္။

(၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ၊ ပုဒ္မ - ၁၄၀) (၁) ပါလီမန္ဆိုင္ရာ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ တြဲဖက္အစည္းအေဝး၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္တရားဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကုိ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ လက္မွတ္ေရးထုိး တံဆိပ္ခတ္ႏိွပ္ေသာ အမိန္႔စာျဖင့္ ခန္႔ထားရမည္။

(၂) ပါလီမန္ဆုိင္ရာ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ တြဲဖက္အစည္းအေဝး၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ တရားလႊတ္ေတာ္ဆုိင္ရာ တရားေရးဝန္ၾကီးအားလုံးကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ လက္မွတ္ေရးထုိး တံဆိပ္ခတ္ႏိွပ္ေသာ အမိန္႔စာျဖင့္ ခန္႔ထားရမည္ဟု တရားစီရင္ေရး အာဏာသည္ ပါလီမန္ကသာ ဆင္းသက္ေၾကာင္း အတိအလင္း ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ခန္႔ထားသည့္ ေနရာတြင္လည္းေကာင္း၊ စစ္ေဆးစီရင္ဆုံးျဖတ္သည့္ ေနရာတြင္လည္းေကာင္း အလြန္ပင္ စံက်ပါသည္။

(၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ၊ ပုဒ္မ - ၁၄၁) တရားသူၾကီးအားလုံးသည္ ဤအေျခခံဥပေဒႏွင့္ တရားဥပေဒမ်ားကိုသာ လိုက္နာ၍ မိမိတို႔၏ တရားစီရင္မႈ အလုပ္ဝတၱရားမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရမည္ဟု အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ၏ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မည့္ အႏၲရာယ္မွ ကင္းလြတ္ရန္ အျပတ္သားဆုံး ကာကြယ္ေပးထားပါသည္။

ဥပေဒသည္ ေလဆာေရာင္ျခည္ထက္ ျပတ္သားပါသည္။ အေျခခံဥပေဒကို ဆန္႔က်င္ျပ႒ာန္း၍ လုံးဝမရပါ။ အေျခခံဥပေဒအရ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ကိုလည္း လုံးဝ (လုံးဝ) ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္၍ မရပါ။

(၁၉၄၇ - အေျခခံဥပေဒ၊ ပုဒ္မ - ၆၀) ျပစ္ဒဏ္လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၌ တည္ရွိရမည္။ ဤပုဒ္မအား ျပတ္သားစြာ ကိုင္တြယ္က်င့္သုံးခဲ့သည့္ သမၼတၾကီးမွာ ကရင္အမ်ဳိးသားၾကီး “မန္းဝင္းေမာင္”၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး သူရဲေကာင္းၾကီး ေလထီး မန္းဝင္းေမာင္ပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

တရားသူၾကီးကလည္း သူ႔တာဝန္အရ သူလုပ္သည္။ သမၼတကလည္း သူ႔တာဝန္အရ သူ လုပ္သည္။ ျပႆနာတက္စရာမရွိ။ လြတ္လပ္ေရး၏ အမႊာပူး ျပည္တြင္းစစ္က ရွိေနသည္။ ထုိအေျခခံေပၚက ထြက္လာသည့္ ဥပေဒအားလုံးမွာ ႏုိင္ရာစား ဥပေဒမ်ားသာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ မတရားသည့္ ဥပေဒမွန္သမွ်ကုိ အာဏာရအစိုးရက ထုတ္ခ်င္တိုင္း ထုတ္တတ္ၾကသည္။ ဤသို႔ ထုတ္၍မရပါ။ လုပ္္ခ်င္တိုင္း လုပ္၍မရပါ။ ယဥ္ေက်းသည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတရပ္ကို တည္ေဆာက္လုိသည္ဆိုလွ်င္ မုဒိတာတရားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ မရပါ။ ေအာက္္ပါအမႈကို အတိုခ်ဳပ္ ၾကည့္႐ႈႏိုင္ပါသည္။

“ကုိစိုးေမာင္ ေခၚ ကိုခ်စ္ေကာင္းႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ”
၁၉၆၀ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာျပည္ စီရင္ထုံး၊ ၁၃၆ (လႊတ္ေတာ္)
''အစိုးရအား ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ေနသည့္အဖြဲ႔၏ စစ္တပ္တြင္ ဗိုလ္မႉးၾကီးအဆင့္ ရာထူးရွိၿပီး၊ ျပန္ၾကားေရးမႉးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူသည္ အစိုးရစစ္တပ္ႏွင့္ မ်က္္ႏွာခ်င္းဆုိင္တုိက္ခိုက္ရာ၌ မပါဝင္ေစကာမူ ႏိုင္ငံေတာ္ ေတာ္လွန္မႈ က်ဴးလြန္ရာေရာက္သည္'' ဟု ဆုံးျဖတ္ၿပီး တရားလႊတ္ေတာ္က ေသဒဏ္ၾကိဳးမိန္႔ေပးခဲ့ပါသည္။ ဗိုလ္မႉးခ်စ္ေကာင္း၏ “အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္” စာအုပ္တြင္ အႏွစ္ ၂၀ လုံးလုံး တိုင္းျပည္အတြက္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ၿပီး မိမိကိုယ္မိမိ ျပန္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ၾကိဳးတိုက္ထဲေရာက္ေနသည္” ဟု ေဖာ္ျပထားခ်က္ကို ရင္နင့္ဖြယ္ေတြ႔ရွိရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ၾကိဳးမိန္႔မွလြတ္ၿပီး သမၼတၾကီးမန္းဝင္းေမာင္၏ သမၼတအိမ္ေတာ္ ထမင္းစားဝိုင္းတြင္ ေလထီးဦးအုန္းေမာင္ မိသားစု၊ ေလထီးဦးစိုးေမာင္ မိသားစု၊ ေလထီးမန္းဝင္းေမာင္ မိသားစုတို႔၏ ညေနစာမွာ သမိုင္းဝင္ညေနစာဟု ဆိုရပါမည္။ ရဲေဘာ္ခ်င္း ခ်စ္လိုက္ၾကသည့္ျမင္ကြင္းကို သမိုင္းကေပးသည့္ သင္ပုန္းၾကီးဖတ္စာတပုဒ္ကဲ့သို႔ က်ေနာ္ အလြတ္က်က္မွတ္လိုက္ပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ လူမ်ဳိးစုျပည္သူတိုင္း ဤလိုညေနစာမ်ဳိးကုိ စားခ်င္ၾကပါမည္။ အစားေကာင္းေလးတလုပ္ စားရတိုင္း ကုိယ့္မိဘ ေဆြမ်ဳိးသူငယ္ခ်င္းမ်ားကို သတိတရ ေကြ်းခ်င္ေမြးခ်င္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာမ်ား၏ အင္မတိအင္မတန္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ဓေလ့ျဖစ္ပါသည္။ သမၼတၾကီးတို႔လို ခ်စ္ခ်င္ၾကပါသည္။ သမၼတၾကီး မန္းဝင္းေမာင္၏ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ ဥပေဒကုိ အေလးစားဆုံး စံျပလုပ္ရပ္တခုအျဖစ္ လုပ္ျပခဲ့သည့္ သမုိင္းေမာ္ကြန္းတရပ္ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ ယခုေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ၿပီ။ တက္လာသမွ် အစိုးရတိုင္းသည္ ျပည္ေထာင္စုကို မလိုလားၾကပါ။ တျပည္ေထာင္စနစ္ကုိခ်ည္း က်င့္သုံးခ်င္ၾက၏။ ဆိတ္ေခါင္းျပ၍ ေခြးသားေရာင္း၏။ မဟာလူမ်ဳိးၾကီးဝါဒ၏ ေထာင္ေခ်ာက္တြင္း သက္ဆင္းၾကရ၏။ ျပည္ေထာင္စု ထမင္းဝုိင္းကို တေယာက္တည္း တသက္လုံး စားသြားခ်င္လွ်င္မူ အက်ည္းတန္ပါေတာ့မည္။ အားလုံး ပါဝင္သင့္ပါသည္။

ျပည္ေထာင္စုကုိ ခ်စ္သည့္ အမၾကီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစဟူ၍ ျပည္သူမ်ားႏွင့္အတူ က်ေနာ္ ဆုေတာင္းအပ္ပါသည္။

၂၄ - ၈ - ၂၀၀၉
ယိုးဒယားေျမ